Ik leef.

Samen lopen wij de kamer binnen. Donker, eigenlijk meer schemerig, is het er. Jij loopt giechelend opzoek naar een lichtknopje langs de muur en struikelt daarbij over een paar all-stars die ik daar had laten staan. Ik weet mijn weg blindelings te vinden, ik ontwijk gracieus elk hoopje kleren en elk ander obstakel. Ik beweeg me door de kamer terwijl ik nauwelijks de grond lijk te raken. Jij, nog steeds opzoek naar het licht, ziet er in de schemering mysterieus uit. Jouw charmes, jouw gratie, jouw contouren, alles komt in dit gebrekkige licht nog beter uit. Zo zou het leven altijd moeten zijn. Scherpe randen vervaagd, alleen dat zichtbaar, wat er echt toe doet. Genoeg ruimte voor fantasie en creatie. Weglaten wat afschrikt, omarmen wat me tot jou aantrekt.

Ik zou je kunnen helpen het licht te vinden, maar ik laat je nog even zoeken. Ik kijk naar buiten en zie de lichten van de stad. Regen glijdt over het raam naar beneden, als een traan over een koude wang. Jij doet het licht aan en komt me met een triomfantelijk gezicht nader. De zachte lijnen van net, het harde verhullend, zijn verdwenen. De scherpe lijnen van het gezicht vormen een groot contrast met het haar waar ik mijn hand door beweeg. Zachte krullen strelen de huid op mijn hand, als honderden kleine veertjes. Jouw ogen kijken priemend door mij heen, alsof ze ook naar het raam kijken, waardoor ik net naar buiten keek. Even vraag ik me af of dit wel echt is, of ik er wel ben. Zo doordringend is jouw blik vanuit je scherp gelijnde gezicht. Dan kus je me, een tintelend gevoel. Je smaakt fris, als een zomers briesje. Het mag weer, ik leef.

Cheers,

Joint.
27 mrt 2009 - bewerkt op 28 mrt 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende