‘Je ziet ook nooit wat!’

Jawel, dames en heren, gescheiden ouders hebben is een groot genot. Nee, ik ben niet sarcastisch, hoezo? Mijn ouders zijn nu 2 of 3 jaar gescheiden en het is echt een feest. Natuurlijk, het is wel veel beter dan elke dag met –of door- ruzie wakker worden en met ruzie weer gaan slapen. Ruzie bij het ontbijt, ruzie bij de lunch, ruzie bij de koffie, het leek wel een verdomd lekker koekje te worden. Ruzietje erbij?

Sinds de scheiding van mijn beiden ouders (ja, vreemd, ouders scheiden altijd tegelijk) projecteert mijn mama haar frustraties en waanideeën op mij en mijn broer. Zo is het nu niet meer mijn vader die haar haat, maar zijn wij het. Zo is het niet meer mijn papa die nooit merkt als er iets anders is, maar zijn wij het. Nu is het niet mijn pa die haar als dienstmeid gebruikt, maar zijn wij het. Oké, oké, die laatste moet ik haar geven, daar heeft ze wel gelijk in. Maargoed, als je bij aanschaf van een nieuwe wasmachine je 17-jarige zoon denkt uit te moeten leggen dat het niet de bedoeling is om er stenen in te doen of ‘voor de grap’ met een hamer tegen het deurtje aan te slaan, kan je niet verwachten dat ik de was voor je ga doen. Ook mocht ik geen ‘ontplofbare dingen’ in de toaster doen. Wat vreemd, waarom mag dat dan niet?

Maar goed, ook mijn moeder gaat wel eens winkelen of gaat wel eens naar de kapper. Ze koopt eens een nieuwe trui, broek, jas of neemt een nieuw kapsel. Als ik dan thuis kom is het al snel ‘Je ziet ook nooit wat!’. Dit, natuurlijk, omdat ik geen opmerking maak over het nieuwe truitje, de nieuwe jas of het geknipte haar. Als ik dit wel doe, krijg ik een klaagzang van dingen die fout zijn gegaan in de winkel, bij de kapper of hoelang het wel niet duurde voordat ze aan de beurt was. Ik kies eieren voor mijn geld -of een bak chips en een fles cola- en verdwijn naar boven. Onderweg hoor ik nog een keer ‘Je ziet ook nooi…’ –het moment waarop de deur dichtvalt en ik haar niet meer hoor-

Nu ben ik gister naar de kapper geweest. Mijn haar was –voor mijn doen- redelijk lang, het mocht er wel weer af. Ik, weer lekker kortgewiekt, kom thuis, pak een glas drinken en praat wat tegen mijn moeder. Ze vraagt hoe het op school was en op m’n werk. Kennelijk vond ze het niet vreemd dat ik normaal tot 6 uur werk en nu al om half 3 thuis was, maarja, ik moest dan ook helemaal niet werken. Ze zei niets over mijn haartjes, niets gezien. Opzich niet zo heel erg. Ik had als ‘test’ een overhemd aan gedaan, die ik niet zo lang geleden had gekocht. Normaal heb ik of een shirt of een trui aan, overhemden eigenlijk nooit. Ook dit zag ze niet. Als finishing touch had ik een zwart met zilveren ring gekocht, die nu om mijn duim zit. Ook dit detail zag ze niet. Toen ik naar boven liep en zei: ‘Ook jij ziet nooit wat!’ was haar antwoord: ‘Jawel hoor, mooie schoenen heb je gekocht!’ Ik heb deze schoenen 2 maanden geleden in Amsterdam gekocht, sindsdien elke dag aangehad.

Cheers,

Joint.
07 apr 2009 - bewerkt op 07 apr 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende