Jij

Dit gedicht gaat over me vriendje.. hij heb me echt super geholpen met muur, terwijl we nog niet eens zo lang hebben, en hij heeft gezegd dat hij me echt wil helpen die muur te doorbreken en alsk hulp nodig heb alsk met me pa ga praten..

If this ain't love, well then I don't know what love is

Toen ik je vertelde hoe ik me echt voel, was ik bang dat je me niet zou begrijpen. Dat je me zou uitlachen en het me zelf zou laten oplossen. Maar je begreep me. Jij, 1 van de laatste personen aan wie ik het eigenlijk wou laten zien. Jij, een vijand voor mijn muur. Maar in jouw armen ben ik veilig. Ik was te trots om te huilen, liet het mezelf niet toe, maar dat doorbrak jij. Hoewel ik me nog steeds schaam als je me tranen ziet, voel ik me opgelucht dat je die muur kan doorbreken. In je ogen zie ik niets dan waarheid als je zegt: Ik ben er voor je. How did I get so lucky? Ik vertel je mijn geheimen, ideeën, gevoelens, omdat ik weet dat ik je kan vertrouwen. Omdat ik weet dat je het niet tegen me gebruikt, en mijn zwakke plek bij jou geheim blijft. Dankjewel. Je heb me nu al meer geholpen dan ooit iemand in de afgelopen 3jaar heeft kunnen doen. Toen ik iemand nodig had, was er niemand. Daarom ben ik zo hard voor mezelf. Maar nu ben jij er. En dat is voor mij een redding. Want ik ging kapot aan mezelf. Kapot aan die muur en die trots. Maar bij jou kan ik mezelf laten zien. Kan ik me hart luchten. Wat me familie niet kon of wilde doen, deed jij wel. En je heb misschien maar half door hoeveel dat voor me betekend. Wat er bij mij is gebroken, probeer jij nu te helen. Desondanks ben ik soms wantrouwig of voorzichtig als je tegen me zegt: ik hou van je. Dit is niet persoonlijk, maar ik ben gekwetst. Ik ben bang geworden om me open te stellen aan iemand of aan iemand te laten dat ik om diegene geef, in dit geval aan jou. Maar waarvoor ik probeer weg te rennen, vang je me op. Dankjewel. Want ik ben moe van sterk zijn. Ik heb altijd voor me zus en me ma moeten zorgen, maar nou heb ik het gehad. Ik ben er klaar mee. Wat ik niet aan de persoon voor wie ik nu totaal geen respect meer heb kwijt kan, wil ik wel aan jou laten zien. Ik wil geen blok aan je been zijn, ik wil niet dat mijn problemen boven de jouwe komen te staan. Maar wil je me opvangen? Want zelf kan ik het niet meer.