SOS, Ik heb een probleem...

Heej mensjes. Ik zit met iets, en ik hoop heel erg dat jullie me kunnen helpen, want ik weet het echt niet meer. Ik heb een brief geschreven voor me pa (praten gaat niet, ik heb een soort muur om me heen gebouwd uit bescherming, waardoor ik niet makkelijk praat over bepaalde gevoelens) en ik durf hem niet te geven, omdat ik bang ben dat me pa boos wordt ofsow... Naja lees hem maar, en PLEASE help me!!

Heej pa, ik schrijf deze brief omdat ik een aantal vragen heb waar ik eigenlijk al een hele tijd meezit, maar die ik nooit heb durven vragen. Ik hoop dat je antwoord kan geven hierop, want ik wil het weten, ik wil er gewoon vanaf zijn. Misschien dat sommige dingen die in deze brief staan kwetsend zijn, maar zoals Willy ook zei, ik moet ook aan mijn gevoelens denken. Ik ben het zat om deze dingen niet te kunnen zeggen omdat ik anders bang ben dat er ruzie komt of dat ik iemand kwets.

Gevoelens voor iemand heb je niet in de hand. Dat is gewoon iets wat je totaal niet in de hand hebt en in de hand kan hebben. Ik neem het je daarom ook niet kwalijk om wat er tussen jou en Jeanet is gebeurd, het gaat me alleen om de manier waarop. Je had het moeten zeggen tegen mama. Als je nog enig respect voor mama, en als je nog iets van haar had gehouden, had je het haar verteld. Natuurlijk is het moeilijk om zoiets te zeggen tegen de persoon waarmee je bent getrouwd, en die de moeder is van je kinderen. Maar om er achter te komen is nog veel moeilijker. Heb je enig idee hoe erg je haar, Nicky en mij heb gekwetst? Eerst liet ik het maar, maar nu denk ik steeds meer dat je het niet zei omdat je het lef niet had en dat je niet genoeg van mij hield om het te zeggen. Ik heb het gevoel gehad dat het je niks kon schelen, dat het je niet uitmaakte. Jij begon een nieuw leven, zonder te beseffen dat je het oude niet goed had afgesloten. Ik heb me verlaten gevoeld. Ik heb me bedrogen gevoeld. En eigenlijk voel ik me nog steeds zo, ondanks dat we wel gewoon tijd doorbrengen, leuke dingen doen, op vakantie gaan en cadeautjes die je koopt voor ons. Het gaat er gewoon om om wat je hebt gedaan, en dat gaat niet weg door die dingen. Ik ben er ook nog. Ik heb ook gevoelens. Ik voel me aan de kant gezet. Misschien zei ik dat ik er geen mening over had. Die had ik toen nog niet, maar nu wel.
Ook over dat je Jeanet ten huwelijk had gevraagd. Gefeliciteerd dat je gaat trouwen, maar hoe zou jij het vinden om er zelf achter te moeten komen dat je vader gaat trouwen met de vrouw waarmee hij je moeder heeft bedrogen? Ik ben er achter gekomen door een kaartje wat aan een bos bloemen zat. Je kan het niet maken om je kinderen er zo achter te laten komen. Was je ooit van plan geweest om het te vertellen. Nicky is er achter gekomen door mij, en niet door persoon die het zou moeten vertellen. Jij dus.
Waar ik ook heel erg meezit, is dat het vreemdgaan met Jeanet niet de eerste keer was. Toen ik hoorde dat de eerste keer was toen mama zwanger was van mij, heb ik zelfs gedacht dat het aan mij lag. Hoe kan ik de persoon vertrouwen, die ik zou moeten kunnen vertrouwen, als ik achter zulke dingen kom? Als hij mijn moeder bedriegt?
Hoe kan ik de relatie tussen jou en Jeanet serieus nemen, als ik in mijn achterhoofd bedenk wat jullie hebben gedaan? Hoe kunnen jullie elkaar vertrouwen?
Misschien is het moeilijk om al die dingen te moeten vertellen aan je kinderen, dat begrijp ik. Maar om zelf naar de antwoorden te moeten vragen, is ook heel erg moeilijk. Ik kan het niet zelf vragen, daarom zet ik het in een brief.

Het spijt me als ik je kwets, maar je bent mijn vader, en ik vind dat je het recht hebt om te weten hoe ik me voel. Het moet er gewoon uit. Ik houd van je, maar ik ben elk stukje respect voor je kwijtgeraakt. Het spijt me. En het spijt me als ik iemand kwets, en misschien ben jij het niet eens met wat in deze brief staat, maar dit is gewoon hoe ik het zie en hoe ik me voel.


Naja dit is de brief, en ik hoop echt heel erg dat jullie me kunnen helpen

Doeii
Charly