Klein geluk
Ik ben weer met beide benen op de grond gezet. En dit door een vreemde jongeman in de trein. Hij maakte mij er weer even van bewust dat ik niet zoveel voor anderen moet denken, maar mijn tijd moet nemen. Hij zal zich er waarschijnlijk niet van bewust zijn, maar het doet me veel ja. Het blijft in mijn hoofd zitten. Nu al een week.
Het was druk in de trein, ik had omgereisd omdat het een klein drama was op het spoor. Ik had een plekje gevonden in de drukke trein waar ik rustig alleen kon zitten, want ik wilde graag nog een rapportage schrijven van een therapie die dag. Met mijn mini-laptop op schoot was ik erg blij dat de trein wegreed en er nog steeds niemand naast me zat. Even rustig werken.
Bij het volgende station stapten er een heleboel mensen in. Zo ook de jongeman. Hij wilde naast me zitten en ik vond het prima, het is druk, dus ik begin haastig alle bende die ik gemaakt had in te schikken zodat hij kon zitten.
'Doe rustig aan hoor..'
Fijn, zucht, maar ja, ik keek naar alle mensen die achter hem stonden te wachten.. 'Nou ja, het houdt zo veel mensen op zo'
'Nou, die wachten dan maar even!'
Ja dacht ik.. waarom kan ik dat zelf niet even bedenken. Maar het gaf me echt even lucht en rust. En stiekem was ik heel blij dat deze man naast mij was komen zitten. Waren er maar meer mensen die zo dachten als hij. Even onthaasten en een stuk toleranter naar elkaar.
Het geluk zat in de kleine dingetjes toch?
Het was druk in de trein, ik had omgereisd omdat het een klein drama was op het spoor. Ik had een plekje gevonden in de drukke trein waar ik rustig alleen kon zitten, want ik wilde graag nog een rapportage schrijven van een therapie die dag. Met mijn mini-laptop op schoot was ik erg blij dat de trein wegreed en er nog steeds niemand naast me zat. Even rustig werken.
Bij het volgende station stapten er een heleboel mensen in. Zo ook de jongeman. Hij wilde naast me zitten en ik vond het prima, het is druk, dus ik begin haastig alle bende die ik gemaakt had in te schikken zodat hij kon zitten.
'Doe rustig aan hoor..'
Fijn, zucht, maar ja, ik keek naar alle mensen die achter hem stonden te wachten.. 'Nou ja, het houdt zo veel mensen op zo'
'Nou, die wachten dan maar even!'
Ja dacht ik.. waarom kan ik dat zelf niet even bedenken. Maar het gaf me echt even lucht en rust. En stiekem was ik heel blij dat deze man naast mij was komen zitten. Waren er maar meer mensen die zo dachten als hij. Even onthaasten en een stuk toleranter naar elkaar.
Het geluk zat in de kleine dingetjes toch?
07 nov 2013
- meld ongepast verhaal
-
angelpris
vrijdag 08 november 2013 22:40
Hoe iemand je ineens iets kan laten zien, wat misschien voor de hand liggend is. Mooi.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 feb 2016 10 jarig md-jubileum ( 4 )
- O 02 jul 2015 Hittepit * ( 1 )
- O 18 dec 2013 2013 lijstje
- O 07 nov 2013 Klein geluk ( 1 )
- O 27 okt 2013 Studieontwijkende stress ( 3 )
- O 18 sep 2013 Olifanten proberen niet om giraf te worden.. ( 2 )
- O 15 aug 2013 Eastpak ( 6 )
- O 30 mei 2013 Hulpverlenerschap
- O 10 feb 2013 7 jaar md ( 5 )
- O 22 jan 2013 Een potje geluk* ( 6 )
- O 28 dec 2012 Identiteit en zelfbeeld *gedicht* ( 1 )
- O 16 apr 2012 Ga je mee op reis? + edit ( 1 )
- O 18 okt 2011 Speciaal zijn ( 3 )