Studieontwijkende stress
Ik baal van mezelf. Ik zit weer eens in het bekende cirkeltje van een heleboel willen doen en toch niks uit mijn handen krijgen. Het cirkeltje van druk voelen van de dingen die ik moet doen, nergens anders aan kunnen denken en geen rust kunnen vinden. En dan toch deze druk in stand te houden door gewoon geen reet uit te voeren, mezelf af te leiden, andere dingen te gaan doen in de hoop toch rust te vinden. En zo gaat de tijd steeds meer dringen en komen deadlines steeds dichterbij. Zo wordt de druk opgevoerd. De stress hoger. Het ontwijkende gedrag erger.
Mijn mail wordt elke minuut gecheckt, MD gerefresht, facebook is opeens interessant hoewel niemand echt iets boeiends schrijft en zo nog tig dingen die niet nodig zijn. Daarbij wordt mijn mond weer gevuld op het moment dat die leeg is, want stress hebben zonder chocola of iets anders lekkers te eten, kan ik niet. Ik hou het nu bij spa&fruit drinken. De kat vraagt enorm veel aandacht, wat ook niet echt mee helpt. Ik snap mezelf ook gewoon niet. Als ik nou gewoon eens aan de slag ga, dan zijn alle problemen toch opgelost? Hoop stress minder. Dus...?
Naast me ligt een stapel literatuur. Ik moet als de sodemieter beginnen aan mijn scriptie opzet. Morgen heb ik een afspraak met de hoofbehandelaar van de 2 behandelgroepen waar mijn proefpersonen uit gaan komen. Ik moet een keuze gaan maken wat ik ga doen met vragenlijsten. Ik heb er een, maar die is minder geschikt dan een ander. Maar aan die 'ander' is niet te komen. Ga ik wachten op antwoorden van mensen/docenten die ik gemaild heb? Of ga ik dan toch van die ene maar de vormgeving veranderen zodat de autistische jongeren de vragenlijst snappen? Dat is opzich jammer, want die vragenlijst is minder geschikt om ook in te laten vullen door hun behandelmentoren.
Blaaat.. ik weet gewoon niet wat ik wil, ik maak geen keuzes en schuif alles vooruit. Ik maak me doodzorgen om de deadline. 8 januari moet ie ingeleverd. In die tussentijd moet ik toestemming van jongeren en ouders hebben en 2 metingen gedaan hebben (voor- en nameting). De tijd hiertussen slaat nergens meer op. Ik heb al een hoop punten voor in de aanbevelingen, hoop kritiek op mijn eigen ding.
Een 6 lijkt me top! Nooit verwacht dat ik nog eens met die instelling zou afstuderen...
Mijn mail wordt elke minuut gecheckt, MD gerefresht, facebook is opeens interessant hoewel niemand echt iets boeiends schrijft en zo nog tig dingen die niet nodig zijn. Daarbij wordt mijn mond weer gevuld op het moment dat die leeg is, want stress hebben zonder chocola of iets anders lekkers te eten, kan ik niet. Ik hou het nu bij spa&fruit drinken. De kat vraagt enorm veel aandacht, wat ook niet echt mee helpt. Ik snap mezelf ook gewoon niet. Als ik nou gewoon eens aan de slag ga, dan zijn alle problemen toch opgelost? Hoop stress minder. Dus...?
Naast me ligt een stapel literatuur. Ik moet als de sodemieter beginnen aan mijn scriptie opzet. Morgen heb ik een afspraak met de hoofbehandelaar van de 2 behandelgroepen waar mijn proefpersonen uit gaan komen. Ik moet een keuze gaan maken wat ik ga doen met vragenlijsten. Ik heb er een, maar die is minder geschikt dan een ander. Maar aan die 'ander' is niet te komen. Ga ik wachten op antwoorden van mensen/docenten die ik gemaild heb? Of ga ik dan toch van die ene maar de vormgeving veranderen zodat de autistische jongeren de vragenlijst snappen? Dat is opzich jammer, want die vragenlijst is minder geschikt om ook in te laten vullen door hun behandelmentoren.
Blaaat.. ik weet gewoon niet wat ik wil, ik maak geen keuzes en schuif alles vooruit. Ik maak me doodzorgen om de deadline. 8 januari moet ie ingeleverd. In die tussentijd moet ik toestemming van jongeren en ouders hebben en 2 metingen gedaan hebben (voor- en nameting). De tijd hiertussen slaat nergens meer op. Ik heb al een hoop punten voor in de aanbevelingen, hoop kritiek op mijn eigen ding.
Een 6 lijkt me top! Nooit verwacht dat ik nog eens met die instelling zou afstuderen...
27 okt 2013
- meld ongepast verhaal
-
NewGirl
zondag 27 oktober 2013 17:32
Mehh (antwoord op je geblaat) zoo herkenbaar! Zo doe ik al het hele jaar, dus word niet zoals ik. En dan dat schuldgevoel, dat je zoveel had kunnen doen in de tijd dat je de hele dag naar je scherm zat te staren.
Komop! Je kan het
een 6 is ook voldoende en niemand die ooit nog naar je cijfers gaat vragen. (slechte instelling, ik weet het) -
Hammie
zondag 27 oktober 2013 19:20
Hoe enorm is die les? Een zes is ook voldoende? Ontzettend goed want dit is iets meer van je perfectionisme afstappen. Niet bang voor zijn. Het zit niet in je karakter om er met de pet naar te gooien dus deze gedachte mag best. En bedenk daarbij weer even wat die scriptie ook al weer was? Een veredeld verslag waar mensen een hoop over blaten. Right? Soms is dat zó fijn om weer even terug te halen. Ondanks dat het heul veel tijd kost..
Schrijven, typen en doen! (en daarom zit ik nu op md en ook afleiding. right..) -
oeleboele
zondag 27 oktober 2013 20:50
oh die eerste paar zinnen zo verschrikkelijk herkenbaar
haha bah
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 feb 2016 10 jarig md-jubileum ( 4 )
- O 02 jul 2015 Hittepit * ( 1 )
- O 18 dec 2013 2013 lijstje
- O 07 nov 2013 Klein geluk ( 1 )
- O 27 okt 2013 Studieontwijkende stress ( 3 )
- O 18 sep 2013 Olifanten proberen niet om giraf te worden.. ( 2 )
- O 15 aug 2013 Eastpak ( 6 )
- O 30 mei 2013 Hulpverlenerschap
- O 10 feb 2013 7 jaar md ( 5 )
- O 22 jan 2013 Een potje geluk* ( 6 )
- O 28 dec 2012 Identiteit en zelfbeeld *gedicht* ( 1 )
- O 16 apr 2012 Ga je mee op reis? + edit ( 1 )
- O 18 okt 2011 Speciaal zijn ( 3 )