Koffiekopkleur

De koppen koffie staan midden op tafel - door je moeder gezet. En bij toverslag ontstaat er dan altijd
een soort stilte. Een wie-pakt-welke-mok stilte.
Deze dag koos ik maar voor bruin. En dat doe je niet bewust natuurlijk.

Meteen werd ik nieuwsgierig

Bruin staat voor armoede, nederigheid, aarde (degelijkheid, saai).

Ik begin het mij ook af te vragen, langzamerhand.
Nu wil ik het ook niet een depressie noemen, maar gelukkig ben ik zeker niet
Geluk is voor mij een overdreven toestand, meer dan een paar minuten
ben je niet gelukkig. Nooit in je leven kan je dat volhouden, dat kan gewoon niet,
maar een continüe verveling is het andere en altijd in je pyjama ronddwarrelen,
is hèt ook niet.

Ik ben veel thuis, niet dat ik daar iets tegen heb. Integendeel
misschien moet ik wel meer thuisblijven dan dat ik nu doe en misschien
is mij die gedachte al eerder voorbij gevlogen.
Thuis of niet-thuis, en nooit wat anders. Ik heb thuis moeilijk keuze's voor de boeg,
welke sokken ik aantrekken moet en hoeveel yoghurt ik zal inschenken voor mijn ontbijt.
Maar goed, Roland zit dus thuis een beetje vast.

Wat ik doe?

Waar zonen hun vader helpen met lastige tuinklussen, zusjes naar de stad brengen,
moeders helpen met koken en zelf klusjes opzoeken, doe ik helemaal niets. Aan de
andere kant heb ik wel spijt dat ik zo'n lui dwars kind ben; mijn moeder staat vroeg op - mijn vader ook,
ze hebben al gezwommen, gegeten, ge-ordend en zitten al aan hun eerste pauze als ik mijn bed
kom uitstrompelen. Ik zie het nut ook niet om zo vroeg op te staan.
Het is voor een man als ik ook een moeilijk inzicht, in ieder geval.

Vroeger deed ik nog wel mijn best - maar het was zo deprimerend om kritiek te krijgen
over de hoeveelheid knijpers die een man als ik gebruikte om de was op te hangen.
En ik wist precies hoe alles niet moest, weet overigens ook niet beter. Zo'n ramp ben ik
nou voor het huishouden. Dus die hoop geef je snel op.

Nee, ik kijk nu - liever. Ik kijk naar mijn moeder die haar dingen thuis doet,
en dat doet ze ook nog eens verdomd goed. Er zit een patroon in waar al
jarenlang ervaring aan vast geroest zit en waar ik diepe respect voor heb.
Urenlang kan ik mijzelf bezighouden met het bestuderen van mijn moeder,
zonder te vervelen.

Dus hoezo bruin kopje? ik saai leven?
Je moest eens weten.





Seven