Zo'n donderdag ertussen.

De donderdag lacht mij toe, een gemene lach weliswaar. De dag begint met een stralende zon, wel sta ik op met de gedachte dat ik moet gaan werken van 12 tot 8 - zodat ik weet dat deze dag weer eens niet gaat zoals ik het zou willen. Ik heb de radio niet aanstaan in de ochtend, omdat file's mij een bedroevende start van de dag geven.

Dus die laat ik uit staan.

Superdag

Met enige vertraging, maar dat maakt deze dag zo mooi. Deze ochtend is mijn domein, ik doe even waar ik zin in heb. 15 x 60 seconden later knispert de olijfolie al op de koekenpan en het eiwit zwemt op de olijfolie - of zwemt het nou op de koekenpan?
Voor de muziek, zet ik Wouter Hamel op. Deze homoseksuele - knappe - hollandse jazz-zanger omarmt mijn woonkamer, huiskamer, bijkeuken en de douche - omdat het zo lekker hard aanstaat. Ik heb opeens zin om een paar nummers over te slaan en In Between te luisteren. Waarschijnlijk omdat ik nu in dezelfde 'state of mind' zit.

In between gaat over een bepaald soort vrijgezel, die je vaak in Amsterdam tegenkomt. Deze 'man' struikelt nogal veel over zijn bindings-angst en wipt de een na de ander. Wel wilt hij het meisje meenemen naar zijn kamer, de avond verloopt zeker prima. Maar de dag daarna is hij weg.

- I'm gonna walk out with the me you couldn't see -

Je raadt het al.

Dame wordt wakker, genietend van de heerlijke avond - maar ziet geen metgezel. Met een kater in haar hoofd strompelt ze het hele appartement af op zoek naar haar lover, die is gewoon vertrokken.
Aan de andere kant hoeft ze zich geen zorgen te maken, hij heeft vast een nummer achtergelaten voor een volgende onvergetelijke avond. Hij zal er zeker zijn, maar hij wilt gewoon geen nieuwe routine voor de dame zijn.

Ik snap hem wel.

Terwijl het liedje wordt gedempt herinner ik 2x dat ik Wouter heb gezien, één keer op een plein terwijl het stroomde van de regen. Hij droog - onder zijn partytent - en ik vastgeklampt aan een paraplu met een dame aan mijn zij.
De tweede keer was ik zo ondersteboven van zijn concert op het plein, dat ik een kaartje via internet had gekocht voor mijn vriendin toendertijd en mij. Vlak daarvoor was het liefdesschip gestrand maar mijn ex en ik besloten die dag er toch heen te gaan, juist omdat ik er zo'n moeite voor had gedaan - helemaal met een etentje bij de tempel inclusief. Bleek het dicht te zijn op het moment dat wij aankwamen.

Ook lullig.

Mijn ex werd onwel op het concert en begon minder te zien, maar ze had genoten. Nou dan moet je als artiest heel wat in je mars hebben - om dan nog te vermaken.
Een man om naar op te kijken, en zeker op zo'n mooie donderdag.






Seven