leven

ik ben niet echt een open boek (hoe ik hier op kom komt de volgende keer) misschien komt dat hier wel zo over maar ik heb echt vertrouwen in de mensen van MD en ik heb nooit rare of negatieve reacties gehad, eigenlijk alleen maar hart verwarmende, positieve en goede reacties, dus ik heb echt vertrouwen in MD gekregen, en dat is heel fijn want hier kan ik gewoon altijd mijn verhaal kwijt als ze thuis even niet naar mij luisteren. net zoals vandaag, ik had eerst huiswerk gemaakt en daarna had ik *k gebeld, ik kreeg haar aan de lijn en ik schrok echt hoe ze klonk, ze klonk zo moe en ze had het echt heel moeilijk, ik had haar gisteren nog ge-smst met de vraag of ze boos op me was en dat ik haar morgen zou bellen, en toen had ik een sms-je terug gekregen:


en toen ik haar aan de lijn had was het echt een heftig gesprek, we hadden het over haar therapieën dat die zo moeilijk waren en dat ze omdat ze met haar 18de daar weg moet heel onzeker is maar we hadden het vooral over het leven, ze vertelde dat ze helemaal niks voelde, geen emotie en toen ik haar zei dat het voor mij wazig bleef wat ze nou precies had vertelde ze dit:

heb je wel eens iemand gehad die gestorven is waar je heel veel van hield?
- ja m'n opa en oma
nou zo voelt, alsof je niks meer hebt wat de moeite waard is, dat je helemaal niks voelt.

dat kwam zo heftig op mij over, ze is 18 jaar heeft zich nog nooit gelukkig gevoeld en weet dus niet waar ze het voor doet. Ze vertelde dat als ze mij af en toe hoorde dat ze dan dacht dat het leven misschien toch wel heel mooi kon zijn wat doe je op zo'n moment? als iemand dat tegen je zegt? ik heb gezegt dat het leven zeker de moeite waard is, dat ik dingen doe met vrienden en dat het leven echt heel mooi kan zijn. wat moest ik anders?? ik wist het echt niet. toen ik later met me hondje aan het wandelen was en midden in een sneeuwstorm terecht kwam, dacht ik aan haar woorden dat ze niks voelde en ik kon me dat niet voorstellen dat ze helemaal niks voelde, dat is voor mij zo onwerkelijk maar ik geloof haar wel als ze zegt dat het zo is. Ze heeft aan de telefoon echt zitten janken, en ik voelde me op dat moment zo k*t zo rot zo machteloos, dat ik niks voor haar kon doen, dan sta je als een van de enige vriendin die ze nog heeft zo met lege handen. ik voel me nog steeds heel rot door het gesprek, maar ik weet ook dat ik haar blijf bellen, en steeds haar blijf aanmoedigen om door te gaan, want als ik haar nu laat vallen heeft ze niemand meer en dat wil ik niet want ze is een hele toffe meid, echt een schat alleen jammer dat al haar vrienden haar hebben laten vallen omdat ze ziek is en niks mee kan doen

liefs,,