'Meeting' Den Haag

Meeting, meeting. Meeting is een erg groot woord voor 2 mensen die een afspraak maken. Vandaag zou ik een meisje van MD, wonende in Den Haag, opzoeken. We zouden er samen een gezellige dag van maken. Inderdaad, dat zouden we doen. Om vervelende reacties tegen/naar/over dit meisje te voorkomen noem ik haar… Visje.

Visje en ik hadden afgesproken dat ik om 10 uur op spoor 10 zou staan. Makkelijk te onthouden, 2 keer een 10, zelfs ik zou dat onthouden. Dat deed ik ook. Ik zat vanmorgen –kater naast me- in de trein richting Den Haag. Het landschap zoefde aan mij voorbij en mijn trein hobbelde wat heen en weer. Ter genoegen van mijn kater. En hete koffie in mijn hand. En daarna de hete koffie in mijn schoot. En op de grond. Gefocust keek ik naar een foto in de ‘Metro’ waarin onze Minister-president op een fiets door een Nederlandse straat fietste. Achter hem waren 3 mannen in maatpak te zien, eveneens op een fiets. Volgens de redactie bij de Metro waren dit de ‘beveiligers’. Volgens mij waren het echter zakenlieden die door de crisis hun dure bolides de laan uit moesten sturen en het metalen paard verkozen als vervoersmiddel. Elke degelijk opgeleide beveiliger zou weten dat wanneer er een aanslag op ons Petertje gepleegd zou worden, dit met een fiets onmogelijk voorkomen zou kunnen worden. Dat het er 3 waren maakt hier geen verschil aan. Wat wilden ze doen? De terrorist omver fietsbellen?

Even voorbij Haarlem kreeg ik een vreemd gevoel. Het was alsof ik voelde dat er vandaag iets niet goed zo gaan. Of het was de yoghurt van vanmorgen, die toch niet zo ‘fresh’ was als ik dacht. Niet heel veel later reed ik dan eindelijk Den Haag centraal op. Visje zou mij op spoor 10 opwachten, maar al rijdende met de trein zag ik geen Visje. Wel een haringkar buiten het station. Aangezien Visje een meisje is en meisje de wetten van de tijd altijd proberen te verleggen, besloot ik maar even te wachten voordat ik panisch de telefoon pakte en haar zou sms’en. Ik ging zitten op een bankje en zag een paar treinen komen en weer gaan. Geen visje. Ik keek op mijn mobiel naar de tijd, 10 over 10. Geen visje. Even schoot het door mijn hoofd dat we elkaar om 10 uur op spoor 10 zouden zien, maar omdat het 10 over 10 was, was ze 10 minuten te laat op spoor 10. 10 minuten op spoor 10 terwijl ik zeker 10 treinen heb zien komen en gaan, ook op spoor 10. Toen ik dit in 10 minuten 10 keer had bedacht en ik nog steeds op spoor 10 zat, besloot ik om een stukje te gaan lopen. Ik stak mijn hand in mijn broekzak en voelde iets. Ik haalde het uit mijn zak en keek ernaar. Het was 10 cent. Op spoor 10. Om 10 over 10. 10 minuten te laat. Op spoor 10.

Uiteindelijk heb ik nog wat door Den Haag gelopen en uiteindelijk ben ik terug naar de trein gegaan. Meerdere keren op mijn mobiel gekeken, maar nog altijd geen sms’je of belletje. Teleurgesteld, ontdaan en geïrriteerd stapte ik weer in de trein. (nee… op spoor 9 dit keer.) Leuke meeting gehad, op naar de volgende.

Cheers,

Joint.

Ps: Uiteindelijk ontving ik een SMS’je van Visje, met excuses en uitleg waarom ze er niet was. Door privé redenen was het niet mogelijk om te komen en was ze het ook totaal vergeten. Kan gebeuren, de reden was er ernstig genoeg voor. Dus visje: Andere keer doen we het gewoon opnieuw! Alleen iets minder 10’en.