my friend (gedichtje)
Ik huilde toen je ophing
je was zo dicht bij
en toch zo ver weg
als een wolk hoog in de lucht
Ik wou je zien
maar wist dat dat niet kon
jij wou het ook, maar het kon niet
en we wisten allebei waarom
Telkens als we bellen
dan denk ik weer waarom
het is niet eerlijk
dit heb je toch niet verdient?
iedereen laat je vallen
alsof het niet erg genoeg is
maar ik denk aan je
bijna elke dag
Ik hou van je
als mijn vriendin
voor jou ga ik door het vuur
wat er ook gebeurd
Mijn leven gaat door
met jou in me hart
Je zult daar altijd blijven
want wie me lief is blijft me lief
voor *k hopelijk snapt ze nu dat ik haar nooit zal laten vallen, simpel weg omdat ik dat niet kan en niet wil
marjolinos, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende