Na diepe dal wordt alles beter.

Beste Mydairy,

Het is vakantie, het gaat wel redelijk.
Alleen binnen in, daar in die boven kamer gaat het minder.
Piekeren, vind ik zelf geen goed woord.
Te veel denken, klinkt dramatisch.
Wat het is geen idee.
Maar het bezorgt me geen energie, motivatie of moed.
Eerder het idee om gewoon mijn vakantie voor heel lang te verlengen en heel lang niets te doen.

Allereerst het gedoe met mijn vader..
Lang verhaal kort: ik ben zijn dochter niet meer, alleen op financieel gebied (want alimentatie).
Dit gedoe duurt denk al een aantal jaar en is een terugkerend iets.
Het doet me aan de ene kant heel veel, want vader-dochter, maar tegelijkertijd helemaal niets.
'Laten we het gewoon stoppen en er nooit meer naar omkijken, dan maar geen vader!' --> helaas geen optie volgens moeder, psycholoog en advocaat.

Daarnaast heb ik allerlei vage dromen.
Ik kan ze niet plaatsen en als ik ze probeer te analyseren worden ze niet begrijpelijker.
'Dromen zijn een boodschap van je onderbewuste.' Nou onderbewuste wat wil je kwijt.
Een donkere schim die naast me bed sta. Over me heen bukt. Alleen een gestalte, een soort schaduw.
De volgende droom zie ik een clown, niet al te kwaadaardig eerder neutraal en toch de sfeer is creapy.
Ik krijg ballonnen die ik naar gevoel niet los mag laten. Echter, door de witte handschoenen gaat het met moeite.
Dan houden de dromen een tijdje op en lijkt het goed te gaan.
Zou het te maken hebben met alles wat er nu gebeurd in mijn omgeving, in mijn leven?
Of heb ik gewoon een wilde fantasie....

Om vervolgens weer te worden opgeroepen uit een angst.
Ik moet zo veel maar er komt niets uit mijn handen.

Het beangstigd me dat ik niets meer wil en tegelijk zo veel.
Als mensen me vragen over waar ik me zelf zie over een jaar, dan heb ik werkelijk geen idee.
Ik weet niet eens waar ik mezelf morgen zie staan.
Wat ik daadwerkelijk met het leven wil.
'Heb geduld!' zeggen mensen & 'zelfhulp' boeken.
Heb geduld, maar hoe lang?

Als ik mezelf niet eens gerust kan stellen met wat ik wil.
Als alles wat zo overduidelijk was nu een blur is.
Wat moet ik dan verder? Waar ga ik heen?
Die ooit zo duidelijke route naar een toekomst zijn nu allemaal paden die geen bestemming lijken te hebben.
Ze verdwijnen allemaal uit het niets, om vervolgens ooit weer eens op te doemen.

Nee, het lijkt erop dat ik nu in dat hele diepe dal zit, waarna het volgens mensen & 'zelfhulp' boeken alleen maar beter kan worden...
Of ik daar in geloof?
Het antwoord valt denk wel te raden.