Gedachten

Dagda,

het is gek hoe we soms zo in gedachten hele gesprekken en verhalen kunnen laten afspelen, om iets achter ons te laten.
Ondanks dat ik met een goede vriendin in een huisje zit voor een aantal dagen, hadden we vandaag een rust dag. Veel te veel tijd om te malen dus..
De ochtend was ik vroeg op en probeerde mijn gedachten in mijn telefoon te laten zinken. Doelloos op Instagram en Facebook door alle berichten en foto's.
Daarna ben ik een yoga workout van 5 min gaan doen om erna een Fat Burn workout van ca. 20 min te doen. De gedachten waren toen vooral bij mijn ademhaling en het feit dat mijn PT wel pissed zou zijn over hoe slecht ik at in de week dat ik 'vakantie' had..

Daarna ben ik gaan douchen en het warme water was welkom. mijn hele lichaam voelde beurs en pijnlijk van de dag ervoor. Daarbij zorgde het ervoor dat ik mij wakkerder voelde dan ervoor.
Een dag vol niets doen en bank hangen stond gepland.
Het liefst wilde ik actief doen, maar wilde ook geen dingen alleen ondernemen. Ik zat daar overigs met die vriendin..

Uiteindelijk in de avond toch maar alleen gaan wandelen. Een uur lang, alleen, met mijn gedachten.
In het begin wilde ik niet aan hem denken, maar omdat hij laatst weer contact had gezocht doemden de zogenaamde gesprekken toch op in mijn hoofd.
Over hoe ik hem een keuze zou geven tussen gewoon vriendschap of helemaal niets, omdat de optie die ik het liefst wilde jaren geleden al niet meer kon.. Liefde zat er voor ons niet in, anders was het wel eerder gekomen. Daarnaast had hij nu een vriendin en dat liet hij merken ook, zelfs in de berichten die nu zo dubbel over komen..
De woorden 'ik kan mij niet meer aan onze deal houden.' bleven zich herhalen.
Nooit hadden we echt een deal gesloten, althans niet met woorden. Wel met daden.

Ik mij hoofd liet ik hem de keuze, ontmoette ik zijn vriendin van nu, waardoor de keuze eigenlijk al duidelijk was. Wellicht omdat ik diep van binnen weet dat hij nooit voor mij zou gaan en nooit voor mij zou kiezen. Hij kon niet stuk maken wat hem nu gelukkig maakte, althans wat ik dacht dat hem gelukkig maakte. Dus in mijn hoofd had ik voor hem besloten dat we vrienden waren die afscheid namen en daarna wellicht elkaar nooit meer zouden zien of spreken.
Mijn hart brak van dat scenario, ondanks dat het in mijn hoofd afspeelde.

Maar wat mijn hart wil is onrealistisch en dat weet mijn hoofd kennelijk ook.
Misschien helpen deze gesprekken en gedachten wel om het gewoon weer van mij af te schrijven.
Want ondanks dat ik me niet zo lekker in mijn lichaam voel, voel ik mij wel lekker in mijn vel (emoties).

Ik was eindelijk op de goede weg.
Was eindelijk op het pad waar ik naar zocht.
Misschien is het nog niet 100% de juiste weg, maar ik kom er. Dat gevoel is er nu meer dan dat het voorheen was.

Deze gedachten en gesprekken geven misschien nu de rottige emoties, maar ze helpen me wel dingen te ordenen en zorgen dat ik op het juiste pad blijf.