How to feel

Lieve dagda,

eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet schrijven.
Aan de ene kant gaat het heel erg goed en aan de andere kant voel ik me ontzettend KUT!

Maandag gesprek gehad over PT (personal training) en ik heb nu besloten het gewoon lekker uit te stellen. Waarom.. Omdat ik tot het besef kwam dat ik hartstikke bang ben.
Ik wil al zo lang afvallen om me gezond te voelen, want ik voel me niet lelijk of onzeker in mijn lichaam. Tuurlijk soms heb ik ook momenten dat ik naar mezelf kijk en denk GOH ik ben stevig daar moet iets van af. Echter, ik ken mezelf niet anders als die stevige dame. Ik weet vanaf groep 8 (leeftijd 11/12) al dat ik altijd de stevige dame ben. Dat ik nooit echt slank ben geweest.. Ik ben het gaan leren accepteren en van mezelf gaan houden. Nu klopt de mogelijkheid op mijn deur om af te vallen op een gezonde en verantwoorde manier, waarbij ze garanderen dat het voor altijd gedaan is met de stevige meid.
En dat is nou net waar ik bang voor ben. Ik zie mezelf niet als die slanke meid of als een healty fit girl of wat de term ook is. het afvallen ging over mij net iets fysieker en mentaal gezond te voelen, omdat mijn gewicht/ buik mij nu in dingen beperkt.
Dus doe ik het niet tot ik zeker weet wat ik nou precies wil en hoe ik het precies wil..
Duidelijke eisen en grenzen.

Daarnaast is mijn toxic ex nog steeds bezig met berichten.
Ik had hem meteen moeten blokkeren en voel me zo dom dat ik dat niet heb gedaan.
Het liefst wil ik hem nu blokkeren, zonder een woord, zonder uitleg. Gewoon helemaal uit mijn leven.
Alleen op een of andere reden kan ik dat niet. Zegt alles in mij dat ik mezelf moet verantwoorden, het goed moet onderbouwen en dan moet gaan.. Alleen kan ik dat ook niet.
Die toxic ex geeft namelijk nog steeds aan dat hij zijn leven wil nemen. Dat is niet mijn verantwoordelijkheid of probleem, maar ik weet ook niet goed wat ik ermee moet/ kan en hoe ik er mee om moet gaan. Bang dat als hij zijn leven neemt dat ik dan achter blijf met schuld gevoel, want wat als ik hem kon helpen of wat dan ook voor gedachten...

Toen kwamen ook even alle andere nare ervaringen met andere exen en dates naar boven door een bericht op Instagram. Een sterke, emotionele Quote waarin ik was getagd door een goede vriendin. Lief bedoelt, ontzettend uplifting, maar niet juiste moment.. Nog meer negatieve gedachten en gejank.


Positievere note, ik heb spontaan gesolliciteerd op een vacature.
Hartstikke spannend, ondanks dat ik eigenlijk niet weg wil op mijn huidige werkplek. Alleen kunnen zijn mij geen zekere toekomst bieden. Uiteindelijk binnen 24 uur kreeg ik een bericht om een afspraak te maken voor een meeloopdag en gesprek.. Vol trots en enthousiasme, vol monding JA gezegd en daarna pas gaan nadenken.
Is dit wel echt de juiste stap?
Is dit wat ik wil?
Is dit wat ik aan kan met studie/ stage ernaast?
Meteen spanningen en misselijkheid, paniek.

Gisteravond werd het me allemaal te veel.
Te veel positieve en negatieve emoties.
Het werd zo veel dat ik een halve paniek aanval kreeg.
licht hyperventilerend en huilend zat ik op mijn bank voor mij uit te staren.
Niet wetend wat te doen, wat te voelen, hoe te reageren op mezelf.
Allemaal angst en uiteindelijk gepraat met mijn moeder.
Dat was licht verhelderend en toch voel ik me vandaag (de dag erna) nog steeds FLUT.

Zoveel dingen waar ik over na denk, die ik over denk en waarom of waarvoor.
ik weet het gewoon allemaal niet meer en dat roept weer allerlei negatieve gedachten op, waarvan ik dacht er vanaf te zijn. So NOT..

Excuseer me, ik ga nu in een hoekje janken of een hele fles wijn leeg drinken met SAD MUSIC.
Because feelings.