(niet) werken en zenuwen

Vandaag wéér niet wezen werken. Stomme ik. Vanmiddag belden ze me van het werk... durfde bijna niet op te nemen, ze zouden vast boos zijn. Maar leidinggevende belde gewoon om te vragen hoe het met me gaat. Ik meteen gezegd dat ik morgen écht kom. Ze zei dat ik me niet verplicht hoef te voelen en vooral de tijd moet nemen, maar ik wil echt graag weer gaan werken, en nu heb ik een stok achter de deur, ik heb het nu tenslotte toegezegd.

Vanavond samen met een nichtje bij mama geweest. Ze vertelde dat ze meer pijn krijgt bij het ademhalen. Schrok ik van... ik had niet verwacht (of ik wil gewoon niet weten) dat ze zo snel al last krijgt van verschillende symptomen. Morgen gaat mijn vader een rolstoel voor haar halen en dan gaan ze even de stad in. Ik wil haar helemaal niet in een rolstoel zien. Voor mij is mama nog helemaal niet echt ziek ofzo. Heel raar.

Verder ben ik zenuwachtig voor het gesprek dat ze vrijdag heeft in het ziekenhuis. Ik ga niet mee, dat heeft mama liever niet. Ik ben tenslotte haar kind en ze vindt het moeilijk als ik er bij ben. Papa en mijn tante gaan mee. Daarna met ons gezin praten... over wat er besproken is... over hoe nu verder... Dan zal het allemaal wel échter worden.

Nu ga ik een film kijken... horror... heerlijk zo voor ik ga slapen. Talk later!

21 aug 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van calinnero
calinnero, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende