Ongemakkelijk fietsen.



We hebben allemaal wel eens het welbekende dilemma. Je fiets lekker over het fietspad, trekt een paar keer aan je stuurt om een zwerm kutvliegjes te ontwijken. Terwijl je dit doet neurie je lekker met op die nieuwste hits van 538, wild FM, sky radio of wanneer je niet helemaal goed in je hoofd bent: 100% NL. Alles is perfect. Je voelt je lekker, het zonnetje schijnt, vogeltjes fluiten en die vliegjes doen je eigenlijk al niets meer. Plots komt er een ander persoon, ook met het hoofd in de wolken, zomaar op jouw fietspaadje rijden. In het begin gaat het wel goed, er zit zelfs een voordeel aan; de persoon vangt die toch wel irritante vliegjes voor je weg.

Maar er komt altijd een moment waarop de sfeer drastisch omslaat. Het moment waarop de achterste, jij dus, erachter komt dat deze verstandshouding niet langer gaat werken. Jij fietst namelijk sneller dan degene voor je. Niet veel sneller, maar toch, gewoon iets sneller. Je komt langzaam dichterbij en kunt nu zien welk merk kleding de persoon voor je draagt. Merkhoer? Arme sloeber? Welke stijl heeft ‘ie eigenlijk? Veel tijd om antwoorden te vinden heb je niet. Je fietst er nu vlak achter. Je zal moeten beslissen of je jezelf aanpast, als een ondergeschikte, en het tempo van jouw voorganger overneemt. Of ga je er tóch voorbij? Moeilijke keus. Om wat langer bedenk tijd te hebben blijf je er nog even achter fietsen. Maar eigenlijk is de aftand net niet groot genoeg. Je zit in de ‘aura’ van degene voor je. Zonder dat er achterom gekeken word, weet degene dat je erachter zit. Mannen en vrouwen reageren hier heel anders op. Mannen kijken achterom, naar de persoon achter hun. In 1 blik is te zien wie de dominante van de twee is. Is het de voorste? Prima, dan gaat de achterste op een mooi afstandje verder op het tempo van de voorste. Is de achterste dominant? Ook prima, de eerste gaat even aan de kant zodat de tweede er langs kan. No harm done, voor beiden gaat het plezante tochtje weer verder.

Het wordt pas écht ongemakkelijk wanneer je als man achter een vrouw komt te fietsen. Zodra je achter haar fietst werpt zij schichtig een blik over haar schouder (cola, dan wel Fanta) en begint meteen nerveus te doen. Naar neusvleugels slaan iets verder uit elkaar bij elke ademhaling, de hartslag stijgt en de vrouw gaat nerveus om zich heen kijken. Nijdig word het shirtje aan de achterkant omlaag getrokken zodat ze er zeker van is dat er niets te zien valt. Maar dan toch maar weer een stukje omhoog, anders lijkt het net alsof ze denkt dat er iemand naar haar kijken wil. Op het moment dat je besluit om harder te gaan fietsen om haar in te halen, doet zij hetzelfde. Beiden fietsen jullie nu harder dan je in eerste instantie deed en de situatie word alleen maar ingewikkelder. Eigenlijk wil je even naast haar gaan fietsen om te overleggen wie er nu harder gaat fietsen en wie langzamer. Maar net als je langs haar zijde komt slaat ze plotseling af. Net wanneer je al je moed bij elkaar had geschraapt…

Ach, het blijft klote dat fietsen.

Cheers,

Joint.
01 jul 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende