Ontkomen aan een ramp.


Het is nu, 25 September 2009 dat ik meer dan ooit voel dat ik leef. Dat komt omdat ik zojuist aan een ware ramp ben ontsnapt. Hier, in Alkmaar Noord, wordt al ruim een jaar aan het winkelcentrum gebouwd. Het is flink uitgebreid en het oude gedeelte is mooi opgeknapt, het ziet er goed uit allemaal. Omdat er in feite en heel nieuw winkelcentrum staat, moet deze natuurlijk geopend worden. Dit gebeurt dat ook dit weekend.
Toen ik, een half uur geleden, terug kwam van het eten bij mijn vriendin, ging het mis. M’n vriendin zou zelf nog even naar een verjaardag gaan en komt misschien later op de avond een massage opeisen. Little did I know I might not make it trough the few comming hours. Ik besloot zelf even naar de bank te gaan om te kijken of m’n loon en onderzoeksgeld al was gestort. Van beiden was dit niet het geval. Daarna even de ‘appie’ in om wat lekkers te halen. Met wat koekjes en cola in mijn tas, na netjes betaald te hebben –iets wat ik steeds minder vaak doe bij de AH-, kon ik het feestelijke gezang niet lang meer negeren. Ik besloot naar een deel van het winkelcentrum te lopen waar mensen dicht op elkaar stonden. Het leek wel alsof je hier moest betalen voor elke vierkante centimeter die je in beslag nam, zo dicht stonden de Alkmaarders op elkaar. Toen ik toch al op het punt stond om te vertrekken, volgde de volgende gebeurtenissen elkaar snel op:
Door de het publiek ging het gerucht dat Nick en Simon snel zouden optreden. Paniek brak uit onder de mensen, dus ook onder mij. Ik was immers brood nuchter, hoe kan ik dán deze muziek uitstaan? Er zat niet veel anders op dan te vluchten, te vluchten voor mijn leven. In mijn ooghoek zag ik een bord van Gal&Gal, maar ik wist dat zélfs sterke drank geen redding meer kon bieden. Ik ontvluchtte het rampgebied voordat ik Nick en Simon kon horen zingen. Ik heb het gered, ik heb het overleefd. Maar er zijn vele, vele zielen verloren.

Dit verhaal is opgedragen aan hen die, in hun blinde paniek, de drank kregen mee te zingen, dansen en lallen, terwijl zij nuchter waren. Ze zullen worden herdacht, we zullen ze in ons hart mee dragen. Wij, als Nederlanders, moeten er voortaan voor zorgen dat er nérgens ter wereld nog maar één iemand nuchter naar Nick en Simon hoeft te luisteren.

Cheers,

Joint.
25 sep 2009 - bewerkt op 25 sep 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende