maar ik sliep beneden... dat klopt niet zal je denken... maar tog wel hoor!!!
oranje boven alles, ik wou niet horen ergens anders heen te gaan. en nu is het zover en ben ik ergens anders en ik begin het al redelijk te accepteren. het accepteren dat ik hier zit, is lang niet zo moeilijk als het accepteren dat ik niet meer dáár zit...
ik mis ze... nog iedere dag
tuurlijk, het was er niet altijd even fijn, het was een plek die ik haatte, maar tegelijkertijd een plek die zóó waardevol voor mij was, en dat stak tog boven de dieptepuntjes uit.
het was zo fijn bij jullie...
ik had het prima...
vele had ik zien komen...
en velen ook weer zien gaan...
maar ik zat goed waar ik zat...
en ik wou er nog wel veel langer blijven...
die veiligheid, het bekende, het vertrouwde, ik mis het allemaal...
en het doet zo'n pijn om te weten...
dat het nooit meer zo zal worden als dat het was...
en dat doet zeer, want ik wil het nog zo graag...!!