Orgie met 16.400 man

‘Oeeehh! Aaahhhh! Ja, ja, jaa, jaaa, jáááááááá, jááááááááá’….NEE! Lul, lúúúúúl! ’
Zo klonk het vanavond voor, achter links en rechts van mij. Om jullie maar meteen even gerust te stellen; nee, ik had niet werkelijk een erotisch avontuur met 16.400 man. Wat dan wel? Juist, ik was naar de voetbal wedstrijd: AZ – NAC Breda. Mijn vader had voor kaartjes gezorgd. Weliswaar had hij eerst mijn broer gevraagd – ‘geen zin’- en daarna mijn stiefbroer –‘geen tijd’- en was ik dus feitelijk 3e keus, maar wel een 3e keus die op de eerste rij zat!

Voor dat het zover was echter, moesten we eerst een parkeerplek vinden. Op P9 moesten we zijn, ergens achteraan. Na een half uur in de file gestaan te hebben die niet echt opschoot, stelde ik voor de auto te laten staan en gewoon verder te lopen. Mijn vader vond dit geen goed plan. Iets over ‘Politie’, ‘wegslepen’ en ‘zeker de leukste thuis’. Met een beetje duw en trek werk kwamen we dan eindelijk aan op de parkeerplaats. Nouja, parkeerplaats is een beetje een groot woord voor een afgezet stukje weiland van boer Harm. Gelukkig had dit stukje weiland geen vliegtuig maar wel een boel turken. Best gezellig hoor die gasten, maar het zag er toch vreemd uit. Zo’n raar Arabisch taaltje onder een oer-Hollands AZ mutsjes (Made in China, dat dan weer wel). Al met al nog een best Multi-culti dagje dus!

Eenmaal in het stadion meteen opzoek naar m’n stoeltje. Al snel gevonden, meteen maar gaan zitten. Vandaag had koffie de voorkeur boven bier merkte ik op. Eigenlijk iedereen had wel een kopje koffie en een broodje worst. Behalve meneer J. Onko naast me, die meteen maar een dikke Joint opstak. Maar hé, ik mag niet klagen, ik heb er mijn naam aan te danken. Toen beide elftallen een minuut of 10 braaf achter het balletje aan gerend hadden, snapte ik waarom mijn buurman een Joint opgestoken had. Voetbal is echt, en dit meen ik, ongelofelijk saai! Jaja, de sfeer is best leuk, maar niet als de kou een bepaald lichaamsdeel dat niet koud hoort te zijn, laat krimpen. Geloof me, dan wil je niet eens aan ballen denken. Bovendien, wat weet ik nou van voetbal? Ik ken amper een paar namen van die spelers, die voornamelijk ‘Pannenkoek’ bleken te heten. Vooral een verdediger van AZ had het zwaar, zijn eigen publiek mocht hem niet zo. Elke keer als hij aan de bal kwam, fluitconcert. Hij nerveus de bal weg Pasen, fluitconcert. Ik kreeg het idee dat er op het veld 22 amateurs stonden en alle 16.400 profs op de tribune zaten. Iedereen wist precies hoe de bal wel gespeeld moest worden, naar wie ‘ie moest en naar wie niet.

Behalve de kou, het verliezende AZ en een blowende buurman was er nog een hoogtepunt: De zangkoren van ‘ons’ als AZ supporters. Veel kon ik er niet van verstaan, aangezien mijn buurman vrolijk zijn eigen liedje zong. Geloof me of niet, deze man zong uit volle borst: ‘Oh dennenboom, oh dennenboom’ waarna een kleine pauze klonk waarin de man nadacht en weer op nieuw begon. Stiekem was ik opgelucht toen het eindsiginaal klonk en we weer met z’n allen in de file mochten staan, maar dan de andere kant op. Wat een genot.


Cheers,

Joint.