Our little secret

Vandaag werd ik vloekend wakker. Ik ben al een tijd lang onrustig, voel me naar en heb moeite met slapen en op tijd wakker worden. Vandaag werd ik vloekend wakker, want ik had me weer verslapen. De zoveelste keer in korte tijd en dat terwijl ik mijn rust heb genomen dit weekend. Afijn, ik redelijk haasten naar school want daar had ik met studiegenoten afgesproken. We gingen samen werken aan ons eigen verslagen. Ik was er uiteindelijk om half elf ipv negen uur/half tien, naast mijn studiegenootjes. Iets voor twaalf uur werd het meisje naast mij gek, gooide haar ritalin op tafel en zei 'neem dit alsjeblieft en ga dan iets doen, ik word gek van je!'. Ja, want ik was alweer de hele tijd om me heen aan het kijken, staren naar mijn laptop, dan weer mensen kijken, naar de wc, nagelbijten, ga zo maar door. Ik moest lachen en dacht niet dat ze het meende. "Ik ben echt zo in staat om dat nog te doen ook hoor!". "Ja, ik meen het ook, ik denk dat het helpt". Ongelovig keek ik haar aan, ze meende het echt. "Maar word ik daar juist niet onrustig van?" Zij dacht van niet en erger dan dit kon het toch niet worden? Ik gaf haar gelijk en werd zo intens gek van alle onrust in mijn lijf en hoofd, dat ik het wel een poging waard vond. Na een tijd werd ik rustiger zonder dat ik het doorhad. Ik was aan het typen en ik had het pas door, toen een vriend van mij erbij kwam zitten en met me kwam kletsen over zaken waar ik zojuist heel veel stress van had. Ik kon niet stressen of opgaan in het enthousiasme dat ik normaal bij hem heb. Ik was aan het typen, geconcentreerd en vond het bijna zonde dat hij ertussen kwam. Dat was het moment dat ik opkeek, haar aankeek en zei "wtf, het werkt..". Zij moest lachen en knikte, ze had het al een tijdje door. Ze weet (bijna) zeker dat ik, net als haar, last heb van ADD. Ik houd niet van labels plakken en al helemaal niet van deze, want dit staat voor mijn twee neven en alcoholistische oom.. Van huis uit heb ik twijfels over ADD meegekregen. De mensen in onze familie waarbij het geconstateerd is, worden namelijk wel als 'aanstellers' gezien. Toch was ik verbaasd. Verbaasd over de rustgevende werking van de ritalin en verbaasd over het feit dat zij precies van alles opnoemde waar ik tegenaan loop op school.

Op school ben ik altijd overal mee weggekomen, zonder echt wat te doen. Dat hoefde ook niet, want he, ik kwam ermee weg en haalde alles. Zodra ik echt dingen moet doen, zoals verslagen etc., loop ik steeds tegen hetzelfde probleem aan: het gaat niet. Ik kan gerust een heel weekend achter mijn laptop zitten en ernaar staren om uiteindelijk niets op papier te krijgen. Dan heb ik van tevoren allerlei lijstjes gemaakt, misschien zelfs een planning, maar als het moment daar is om het ook daadwerkelijk uit te voeren.. Dan is het leeg, komt er niks behalve een volledige blokkade. Behalve als de druk erg hoog is, als het bijvoorbeeld de volgende dag af moet. Voorheen koos ik er dan voor om het niet te doen, maar op deze school merk ik dat het tot nu toe er dan op uit draaide dat ik de hele avond en nacht doorging om het maar af te krijgen. En dit is ook precies wat zij beschreef.. Het vol zitten met ideeën maar uiteindelijk niets uitvoeren, het zit me het hele jaar al dwars. Voorheen had ik er niet zoveel last van, maar dit jaar wil ik zo graag alles bijhouden voor school en toch blijft het mislukken. Ik zoek naar de oorzaak en ik zeg niet dat dit het is, maar ik sluit het ook niet uit. Zij zegt een test te laten doen, ik weet het nog zo net niet. Morgen heb ik therapie, ik ga het dan even bespreken maar merk dat ik niet echt zit te wachten op zo'n label en ritalin.. Het werkte vandaag en dat was heel fijn, maar het is eigenlijk gewoon drugs wat je krijgt. En ik weet niet in hoeverre dat nou zo slim is..

Zij zegt dat het dus komt omdat je een stofje in je hersenen mist. Wat ik weet is dat ik de laatste tijd wel heel veel moeite heb mezelf, omdat ik er verdorie steeds tegenaan loop dat ik zoveel wil, altijd het gevoel heb dat ik nooit ergens tijd voor heb terwijl ik niets doe, vaak te laat kom, vaak loop te dromen, vaak enthousiast ben, maar haast geen initiatief toon. Ik snap het niet, ik snap niet waarom want mijn motivatie voor deze opleiding is echt heel erg aanwezig. En toch lukt het me niet om alles af te krijgen, bij te houden en mijn hoofd erbij te houden. Wat is dat toch? Mijn moeder zegt al van kleins af aan dat ik altijd alleen maar lang kan concentreren op leuke dingen. Altijd heb ik me gefocust op leuke dingen, voor de rest heb ik geen geduld. Ik kom er niet meer mee weg, maar vind dit verdomd moeilijk. Is het echt te wijten aan een ontbrekend stofje in mijn hersenen, of is het een manier van denken/handelen die erin gesleten is, een (onvoordelige) karaktereigenschap? Hoe dan ook, ik baal ervan dat ik me nooit echt volledig kan concentreren en ervoor te zorgen dat ik alles op orde heb.

En de laatste tijd staat mijn zelfdestructiemodus ook echt weer aan. Zo intens onrustig, word er niet goed van. Twee weken terug ben ik zo goed als een hele week wakker geweest. Ik kon niet slapen. De laatste tijd gaat dat ietsje beter maar alsnog niet echt. En nu had ik vandaag uiteindelijk een soort rust. Rond vier uur zat ik zelfs intensief te gapen en toen ik om vijf uur thuis was en even gebeld had met een vriendinnetje, bedacht ik maar achter mijn laptop te gaan zitten om die deadline te halen voor school. Pizza besteld met cola en gaan met die banaan. Alleen heb ik weer niet zoveel gedaan. Het gaat zo traag allemaal, terwijl het niet moeilijk is. Story of my life.. Vermoeiend en frustrerend. En ja, ik verleid mezelf zo om in bed te gaan liggen maar nee, dit moet af want ik heb morgen geen tijd en donderdag is de deadline. Anders zou ik mijn P niet halen door een onnozel vak. (En waarom kan ik dat dan niet erg vinden?! Net als dat ik vorig jaar mijn P op de uni niet gehaald had. Iedereen vond dat zo zonde en dacht dat ik het ook wel erg zou vinden, maar ik heb er niet eens nog een keer aan gedacht. Het deed me niks.) Pffft. Mijn hoofd..