Overwegingen rond medicatie 2

Twee nieuwe bh's, twee nieuwe rokken waarvan één tweedehands en al bijna te klein, een nieuwe korte broek, een nieuw vest, twee nieuwe hempjes, een nieuw t-shirt, een nieuwe jurk. Dat is de opbrengst van afgelopen twee maanden. En dat omdat mijn kleding te klein wordt door de medicatie. Ik heb al veel te veel geld uitgegeven aan kleding in de afgelopen tijd, en dat terwijl ik moet sparen voor een nieuwe winterjas en nieuwe winterschoenen. Ook geen kleine uitgaven. Mijn oude winterjas is ook inmiddels al bijna te klein en mijn winterschoenen hebben kale neuzen. Ik kan er bijna om gaan huilen.

Over een dikke maand krijg ik een afspraak bij een psychiater om over de medicatie te praten. Ik begreep eerst van de dokter dat ik een nieuwe diagnose moest voor ik met een psychiater kon praten, maar gelukkig wist de dokter het ook allemaal niet zo goed en had hij het verkeerd. Als dit waar was geweest, had ik eerst op een vier tot vijf maanden lange wachtlijst gemoeten, dan een nieuwe diagnose en dan pas kunnen praten over aanpassingen rond mijn medicatie. Gelukkig is het niet waar. Slechts een dikke maand wachten tot ik kan praten over wat ik moet doen.

Ik mocht kiezen: met een psychiater praten die veel verstand had van ADD, en dan op een vier maanden lange wachtlijst, of bij een andere psychiater, met een kortere wachtlijst. Ik heb echt geen zin om nog vier maanden dikker te worden, dus ik wist wel wat ik wilde. Daarnaast twijfel ik over of er eigenlijk wel (alleen) ADD speelt bij mij. Ik heb de kenmerken, oh ja, dat zeker. Maar ik heb ook super vaak randpsychoses gehad die nu gedempt worden met medicatie en ik zag op internet dat die kenmerken van ADD, zoals chaotisch in denken en praten, niet goed kunnen concentreren, altijd druk in het hoofd, ook bij schizofrenie passen. Misschien dat het feit dat ik zó chaotisch sprak en dacht, zo erg dat het bijna niet meer past bij ADD, ook bij een hogere gevoeligheid voor psychoses past?

Aan de andere kant heb ik nooit een échte psychose gehad, ook niet toen ik aan enorme stress leed. Ik heb bijna altijd geweten dat het niet echt was, maar dat mijn hoofd met mij aan de loop ging. En ook maakt het niet zoveel uit verder, behalve voor medicatie. Ik blijf gewoon ik. En ik ben gewoon goed genoeg, medicatie of niet. Zo veel mensen hebben randpsychoses. En toch, ergens blijft altijd knagen dat ze niet konden verklaren waarom bij mij sommige symptomen zo erg waren. Dat ze dachten dat ik op mijn hoofd was gevallen en misschien hersenschade had. Dat is toch absurd?

Ik vind het spannend om misschien te stoppen met medicatie. Mijn vriendin ook. Zij heeft mij nooit zonder gezien. Ik weet dat ik dan mijn leven moet aanpassen. Misschien kan ik mijn master niet afmaken. Maar wil ik dat ook wel? Zou ik werk wel aankunnen? Thuiswerken zal moeten gaan. Maar op kantoor?

In de afgelopen dagen voel ik mij bijna dagelijks sip. Mijn vriendin zegt dat ik me moet realiseren dat dikker worden niet betekent dat ik ook minderwaardig word. Ik vind dat moeilijk om in mijn hart te realiseren. Ik weet het wel, maar het schoonheidsideaal van dun zijn zit er zo dik in (haha, dik in). Daarnaast vind ik het moeilijk om mijn lichaam zo snel te zien veranderen. Ik moet steeds wennen aan een ander uitzicht als ik in de spiegel kijk. Ik vergelijk mezelf op nieuwe foto's met mijn zus, die door een gluten- en lactosevrij dieet juist is afgevallen. Mijn zus is zo fragiel, net een elfje dat door de kamer zweeft. Ik was vroeger ook zo'n fragiel elfje. Mijn zus was vroeger juist altijd breder.

Ik heb veel om over na te denken. Daardoor word ik denk ik treurig gestemd. Ik vind het moeilijk om te relativeren. Alles is groots en meeslepend. Alles is een grijze golf die mij overspoelt.

Bijna dagelijks zoek ik naar nieuwe kleren op internet. Ik vind het moeilijk om te beslissen welke kleding ik moet kopen en welke niet. Wat past bij zoveel mogelijk dingen? Heb ik aan drie witte shirts genoeg als er een hittegolf komt? Vergeet ik niet dat ik ook nog zwarte shirts heb? Ik heb het overzicht niet meer. Alles is ingewikkeld. Misschien moet ik setjes creëren en kijken hoeveel ik nu heb en of ik een week kan doorkomen zonder te hoeven wassen.