Praatdokter en patiënt
Psycholoog: Hilke, kom binnen! Koffie of thee? Vorige week thee, en nu?
Hilke: Zelfde graag, met wat minder suiker.
P: Fijn dat het droog is. Goede dag gehad?
H: best
P: Een dag van weinig woorden dus. Vragen stellen of wil je het zelf proberen?
H: Eigenlijk wil ik zoveel kwijt en tegelijkertijd blijf ik hangen in dat wat er niet moet zijn. Het is gewoon allemaal te veel. Ik ben het zat en het is klaar, maar stoppen met vechten wil ik niet.
P: vechten tegen wat?
H: Het gebeurde, mijn verleden waarvan de deur nog steeds niet dichtgetrokken is.
P: Neem even een slok thee en haal adem. Je vertrekt weer naar je gedachtehoofd. Weet dat je me alles mag zeggen. Juist om je hoofd even te legen en niet vast te houden wat overbodig is.
H: het is niet overbodig, het maakt me tot wie ik ben. Nee niet. Dit ben ik niet, dit is wie er gemaakt is.
P: Wat bedoel je daarmee?
H: Ja nouja, ik weet niet. Voor sommige dingen in het leven hoef je niet zelf te kiezen.
P: Ziektes, een gebroken been, zoiets?
H: Kan.
P: dat is niet wat je bedoeld?
H: hmm, weet niet. Soms zou het gewoon fijn zijn als je de tijd een groot stuk terug zou kunnen draaien. Al het nare of dat wat het verpestte wegspoelen om te kunnen leven zonder angst en verdriet.
P: Je bent boos he? Weet je waar het vandaan komt? Hilke, ben je een dierbare verloren?
H: Nee, dat niet. Ik. Nee. Ik kan niet. Ik wil het niet. Als ik het zeg, is het echt. Nu is het nog van mij. Oke, niet geheel maar...
P: schaam je je ervoor?
H: misschien. nee. ja. Ja (ontzettend)
P: Dit is wie er gemaakt is zei je. Door het gebeurde. Niet voor gekozen
H: gedwongen
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende