qumran here I come [b][i]{'[u]tamiem[/u]'}[/b][/i]

Ik
heb het
dus in feite
in alle mydiverhaaltjes weer
over hetzelfde: de onderlinge verhoudingen
tussen de mens{en} & 'g d'
~ de geboorte van 'onze' aarde & haar 'ondergang' ~
~ ons 'eigen' leven tussen ontstaan en 'vergaan' ~
alles wat leven kan inhouden en betekenen voor levende wezens
die hebben leren spreken
en schrijven?

G d
'beminnen met
heel ons hart
en onze naasten als onszelf':
that's all there is ~ including all our feelings, thoughts
& actions!

BEIDE
'geboden' {en
'verboden': geen 'afgoden
& haat'!} zijn daarom ook positieve/negatieve,
op 't hier & nu gerichte 'spirituele oefeningen'
& menselijke{r} vaardigheden die dan ook alle aandacht en energie vereisen
die er in ons is als we ze willen volbrengen in alle eenvoud
en zonder enige vorm van stress
of dwang!

Om
G d te
kunnen 'beminnen' {zoals
hij ieder van ons liefheeft},
moeten en kunnen we ons realiseren
dat hij/zij niet alleen maar 'buiten' ons is
[voorzover we ons dat al zouden kunnen 'voorstellen'],
maar vooral ook diep binnenin ieder van ons
[geschapen naar elk anders beeld en gelijkenis
als evoluerend 'wezen' dat een weerspiegeling geeft in onze 'hersenhelften'
van al wat we ervaren
& beleven!

Zij/hij
bevindt zich in ons hart en onze geest
en is ten nauwste met ons hele 'zijn' verbonden, sterker nog:
g ds liefde en 'tegenwoordigheid'/aanwezigheid/ontstaans~ & 'met elkaarbegaanszijn'-geschiedenis'
IS DE
kern van heel ons leven op aarde ~
'het enige wat er werkelijk is',
en 'de rest is bijzaak' & bewerking daarvan ~
'g d beminnen' betekent dus alleen maar onszelf beminnen en eerbiedigen
[via 'de ander']: ons ervaren van en luisteren naar
en gevolg geven aan onze
'innerlijke stem'.

Dus
net zoals
g d
ONZE
eigen essentie is,
zo is hij/zij eveneens de essentie van al onze broeders en zusters
'mensen'/dieren en planten en al onze 'naasten'
[speciaal 'de' allernaaste]
verdienen stuk voor stuk precies die eerbied,
liefde en het respect die we onszelf betuigen
[voorzover we niet beneveld zijn door onkunde,
ziekte, verdwazing en alle
'duivelse verleidingen']:
g d beminnen
betekent 'automatisch' ook
onze broeders en zusters [alle leven] beminnen,
en respect leren hebben voor al wat hen drijft
en voor alle daden die daaruit
voortvloeien
~~~

We
kunnen niet 'van g d houden'
en onszelf en onze naaste{n} oneerbiedig bejegenen:
g d 'liefhebben' houdt immers rechtstreeks verband met al onze liefde voor onszelf
en onze liefde voor andere mensen?

Wanneer we de betekenis van deze twee
[a.h.w. 'polaire'] eenvoudige geboden/verboden
ten volle gaan begrijpen,
dan kunnen we alle situaties die zich aan ons voordoen
aan.

We
hoeven ons alleen nog maar af te vragen:
HOE KAN IK MIJZELF EN DE ANDER
{MIJN NAASTE}
IN DEZE SITUATIE
{nu en hier}
IN GELIJKE MATE
EERBIEDIGEN?

Dat is
'de gulden regel':
hij is helemaal niet zo moeilijk te begrijpen
en bedoeld om zwaar aan
te tornen!

Het
is wel
wat moeilijker om
hem voor ogen te houden,
ons niet te laten afleiden en in praktijk te brengen
omdat elke keer dat we van ons spiritueel/geestelijke pad afdwalen
dat komt doordat we deze basale en
uiterst eenvoudige richtlijn,
waarmee we de kwaliteit van ons leven & het hele bestaan kunnen ontdekken
transformeren,
en [tijdelijk] uit het oog zijn verloren
om de een of andere vage/toevallige reden
of ziekte
...

Elke
vorm van zonde
kan dan ook dus zo worden uitgelegd
als de weigering om die g d in onszelf en in onze naaste,
onze broeders en zusters [inclusief
'planten en dieren'/'die natuurwet']
te eerbiedigen.

En naarmate we dan
door spirituele en praktische oefening geestelijk
[lichamelijk!] wijzer en rijper worden
gaan we beseffen dat we,
wanneer we 'de ander' [en 'onszelf'] niet eerbiedigen,
we 'g d' ook niet kunnen
'eerbiedigen'
...

"Vader/Moeder,
vergeef het hun,
want ze weten niet wat ze aan het doen zijn,
maar in 'jouw handen' beveel/geef ik 'mijn geest'
[en lichaam] over!"

Uiteindelijk
zien we in dat er geen 'ik' is
dat los staat van 'jou', en geen 'jij'
dat losstaat van 'mij': en
DAT
is nu wat Yehosjoea wilde
dat we zouden begrijpen in de woorden en eigen
omstandigheden van onze tijd
en plaats?

Wanneer we dat
tot in het diepst van ons wezen gaan beseffen,
dan begrijpen we die leer niet alleen maar ten volle, we
"WORDEN"
die 'leer'!

We dragen
hem/haar uit in alles wat we doen en laten,
zeggen en schrijven!

Wanneer we Yehosjoea
{EN
al die 'andere' profeten}
ook nu als 'onze spirituele/geestelijke
"EEUWIGE"
rabbi/leraar' aannemen,
dan hoeven en 'moeten' we ons nu
voortaan aan deze twee geboden/verboden
die hij/zij ons gegeven heeft
vast leren houden [en is immers
niets anders dan dat: 'rak kach'
& 'tat tvam
asi'!]!

We kunnen
die leer toepassen,
beoefenen & volkomen koesteren?!
We kunnen nu ons hele leven gaan zien
[als hij: in jouw handen!]
als in een proces waarin we
vrede leren sluiten met onszelf en elk ander
[en met onze [aller]
naaste]!

En dat
kunnen we doen
in het volle besef dat we ook fouten zullen
[kunnen] maken?

Simpelweg
door die oefeningen
die hij aan ons allen gegeven heeft
zullen we leren om onszelf onze eigen fouten
en anderen hun fouten
te vergeven
...

Want het is
een zeer diepgaande
en verreikende spirituele/geestelijk/lichamelijk oefening
en een goede 'gewoonte': er is immers niets dat er
NIET
onder valt?!

Wanneer we
deze oefening dan ook conscientieus
in [dagelijkse] praktijk brengen,
wordt ons hele bewustzijn er in alle aspecten
door [aan]geraakt en verder
getransformeerd