Raar
Zondag is luwe plek in een week waarin de wind van de drukte altijd maar waait.
Veel dingen die ik moet doen zijn niet vervelend, of zelfs aangenaam, maar ze vullen mijn agenda en houden mij af van lezen en schrijven.
Vrijdag was het laat toen ik uit mijn werk kwam. Nou ja, de trein van iets over negen. Ik las onderweg Maan en zon van Stefan Brijs. Binnenkort zal ik er op mijn weblog over schrijven. Ik heb het niet gehoord toen mijn station werd omgeroepen, ik heb het niet gemerkt toen de trein er stopte en pas bij Arnhem besefte ik dat ik te ver was. Lezen is een vorm van escapisme.
Schrijven ook. Het boek is uit, het weekend neuriet naar zijn einde. In mijn oren de kleine speakertjes met daarop een top 40 uit 1971. De muziek is beter dan ik me herinnerde. Ik heb een goede wijn ingeschonken, ik ga het laatste half uur van een serie kijken.
Het is misschien wel raar om het leven goed te vinden, maar ik vind het. Ondanks wat er in de wereld gebeurt, ondanks de boosheid van veel Nederlanders, de honger van belegerde Syriërs, het klimaat waarmee het niet goed kan gaan. Zoon was hier vandaag, dochter kwam nog even binnenvallen, vriend mailde, lief belde en mijn team staat bovenaan in de poule, ondanks dat ik gisteren mijn partij verloor.
En morgen haast en vlieg ik. Ik draai een les of zeven, voer enkele gesprekken met jonge mensen, maak een afspraak voor een gesprek op dinsdag, schrijf een vergadering uit en bedenk wanneer ik alle dingen ga doen waaraan ik niet toekom, bijvoorbeeld het archiveren van alles wat mijn collega's me hebben overhandigd vorige week.
Ja, ja, het is te druk. Het is altijd te druk. En toch geniet ik er vaak van. Het leven zit raar in elkaar.
Veel dingen die ik moet doen zijn niet vervelend, of zelfs aangenaam, maar ze vullen mijn agenda en houden mij af van lezen en schrijven.
Vrijdag was het laat toen ik uit mijn werk kwam. Nou ja, de trein van iets over negen. Ik las onderweg Maan en zon van Stefan Brijs. Binnenkort zal ik er op mijn weblog over schrijven. Ik heb het niet gehoord toen mijn station werd omgeroepen, ik heb het niet gemerkt toen de trein er stopte en pas bij Arnhem besefte ik dat ik te ver was. Lezen is een vorm van escapisme.
Schrijven ook. Het boek is uit, het weekend neuriet naar zijn einde. In mijn oren de kleine speakertjes met daarop een top 40 uit 1971. De muziek is beter dan ik me herinnerde. Ik heb een goede wijn ingeschonken, ik ga het laatste half uur van een serie kijken.
Het is misschien wel raar om het leven goed te vinden, maar ik vind het. Ondanks wat er in de wereld gebeurt, ondanks de boosheid van veel Nederlanders, de honger van belegerde Syriërs, het klimaat waarmee het niet goed kan gaan. Zoon was hier vandaag, dochter kwam nog even binnenvallen, vriend mailde, lief belde en mijn team staat bovenaan in de poule, ondanks dat ik gisteren mijn partij verloor.
En morgen haast en vlieg ik. Ik draai een les of zeven, voer enkele gesprekken met jonge mensen, maak een afspraak voor een gesprek op dinsdag, schrijf een vergadering uit en bedenk wanneer ik alle dingen ga doen waaraan ik niet toekom, bijvoorbeeld het archiveren van alles wat mijn collega's me hebben overhandigd vorige week.
Ja, ja, het is te druk. Het is altijd te druk. En toch geniet ik er vaak van. Het leven zit raar in elkaar.
10 jan 2016
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 dec 2016 Ik heb de geur van zijn hoeven in mijn huid ( 2 )
- O 20 jun 2016 Kinnebakham
- O 19 jun 2016 Losse momenten
- O 14 jun 2016 Het avondt
- O 13 jun 2016 Dove vingertoppen
- O 10 jan 2016 Raar
- O 01 nov 2015 Veel mooier hoeft het niet te worden ( 1 )
- O 20 sep 2015 Geloven in een god die niet bestaat
- O 25 jul 2015 Predestinatie ( 1 )
- O 19 jul 2015 Podagra
- O 14 jul 2015 Tournee
- O 05 jul 2015 Van de zalm en de wijn. En het neuriën.
- O 26 jun 2015 Rare bochten ( 1 )
- O 23 jun 2015 Een hond die gaat liggen waar hij wil
- O 09 jun 2015 Ver van de natuur