Raar.. en misschien ook eng?

Tijd geleden (ongeveer februari dit jaar) was ik samen met D. in de stad. Op gegeven moment kon ik me geen houding vinden met mijn lichaam. Dus toen D. wat ging passen ging ik snel even zitten. Voelde me slapjes en vage klachtjes. Toen we verder liepen voelde ik dat ik echt snel moest gaan zitten. Was ineens vet duizelig en had weinig kracht in m'n benen. Voelde dat ik bijna nokkie ging en D. vertelde later ook dat ik ineens héél bleek werd. Dus zijn we naar de v&d gegaan en daar gaan zitten, wat gegeten omdat we dachten dat het misschien daar aan lag (had trouwens wel gewoon gegeten). Toen ik een tijdje zat ging het alweer stukken beter en toen zijn we dus ook gewoon verder gaan shoppen.

Vlak voor de zomervakantie gebeurde het weer, op school. Kon toen nog maar net op tijd zitten en het duurde ook wat langer. Klasgenootje zei dat ik heel bleek, maar ook wat gelig zag. Heb toen naar de groep gebeld en E. heeft mij toen opgehaald (was namelijk op de fiets). Maar nog voordat E. er was voelde ik me alweer stukken beter, dus die heeft het niet gezien.

Tussen die eerste en tweede keer zat nog wel een lange periode...

Aantal weken terug had ik het weer, weer op school. Duurde weer langer en was ook heftiger. Vandaag had ik het wéér. Stond op het busstation. Voelde het al aankomen omdat ik inmiddels de signalen herken. Voelde dat ik eigenlijk moest gaan zitten. Maarjah.. waar ga je zitten op een busstation? Loop ook nog op krukken, dus das helemáál niet handig. Werd steeds erger, als ik achterom keek of de bus er al aankwam, begon alles te draaien. Op een gegeven moment draaide alles en zag ik alleen nog sterretjes, kon alleen de stemmen van de mensen om me heen nog horen, herkende hun gezichten niet meer (ik wist heus nog wel wie wie was, maar kon de gezichten niet meer goed genoeg zien). Brabbelde maar wat en toen hield J. me vast omdat ik enorm begon te wiebelen. Omdat ik in mijn linkerbeen sowieso weinig kracht heb, was dat deze keer helemaal hel. Gelukkig kwam toen net de bus eraan dus toen hebben ze me de bus in geholpen en toen heb ik mijn lunch maar vast gegeten en wat gedronken.

Dit keer was weer heftiger, sneller na de vorige keer en duurde ook veel langer tot het over was. Want ik voel me nu wel weer goed, maar toen het gebeurde was het half tien, nu is het kwart voor twaalf.

Het komt nu steeds sneller achter elkaar, wordt heftiger en duurt steeds weer langer. Het is echt heel gek. J. zei al tegen me dat ik er maar mee naar de huisarts moet. Toen het voor het eerst gebeurde had ik het er over met S. (mentor op de groep). Ze zei toen dat ik als het vaker gebeurde er idd mee naar de huisarts moet, dus ik denk dat het daar nu wel de tijd voor is, misschien had ik al wel eerder moeten gaan.

"baal" er eigenlijk een beetje van dat het niet op de groep is gebeurd. Ben ban dat grl dan gaat denken dat het maar een verhaaltje is, dat ik het verzonnen heb ofzo. Als ze zien wat er gebeurd, kunnen ze me erin steunen als ik dan naar de huisarts ga...

Ga gauw stoppen met typen, want dat was denk ik nog niet zo'n goed plan...
deze "aanval" (bij gebrek aan een beter woord) duurt veel langer...

begin me nu misschien toch een beetje zorgen te maken...