Seks in het bos.

Gisteravond ben ik met mijn vriendin naar het strand geweest. Voordat we daadwerkelijk tussen de kuilen en mede strandgangers op het zand konden gaan liggen, moesten we nog even op iemand wachten. Ik had namelijk als wijze van verrassing een portret laten maken van Inge en mij. De kunstenares in spe kwam het eindresultaat zelf naar het strand brengen. Ik was een paar uurtjes eerder al bij haar langs geweest om het op te halen en te betalen, maar toen was het nog niet klaar. Zucht. Kunstenaars en deadlines. Het was het wachten wel waard, het resultaat was schitterend!

Nadat we op het strand de kleffe stelletjes niet meer op onze handen konden tellen. De zon onder was gegaan en we het echt koud kregen besloten we maar eens op te stappen. Bovendien hadden we nog een lijstitem te verwerken. Onderweg naar huis, door de duinen, ergerden we ons aan het feit dat er overal hekjes langs de weg stonden. Kennelijk waren er meer mensen die om wat voor reden dan ook de duinen even van dichterbij wilde gaan bekijken. Toen we eindelijk een zijweggetje gevonden hadden was het duingebied al veranderd in een dichtbegroeid bos. Vastberaden dat er ergens een stukje duin moest zijn sloegen we toch dit weggentje maar in. Al snel was het schaarse licht van de paar lantaarns langs de weg niet meer opgewassen tegen de bomen en struiken van het gebied waar we ons nu in bevonden. We voleinden en slingerweggentje van kinderkopjes tot we een mooi plekje zagen voor onze fietsen.

Na en snelle sanitaire stop bij een dorstige boom vonden we een plekje waar wel een handdoek op de grond gelegd kon worden. We zaten er nog geen 10 seconden toen Inge vroeg: ‘Vind je zo’n bos nou romantisch of eerder eng?’. Dat ik de kriebels kreeg van dit bos was mij wel duidelijk, maar ik antwoordde met ‘een beetje van beide.’ Elke paar seconden was er wel een geluidje waardoor we op of omkeken, opzoek naar hetgeen wat dit geluid maakte. Natuurlijk was de kans dat hier nog meer mensen liepen uiterst klein, maar je krijgt er toch een naar gevoel van. Naderhand dachten we een huis te zien, ergens tussen de bomen. We hoopten maar dat de mensen niet in de tuin zaten na te genieten van een heerlijke barbecue, zeker niet met die rare ‘bosgeluiden’ van ons. Maar net zoals alle andere voorwerpen en gedaantes die we dachten waar te nemen tussen het levende hout, was ook het huis gewoon een stel bomen. Uiteindelijk was het toch een leuker ervaring, zij het ietwat eng. Wellicht is het fijner als het niet zo donker is, maar ik prefereer denk ik toch een duinpan. Behalve dat helmgras dat in je aars prikt is de ervaring daar toch een stuk beter.

Cheers,

Joint.