SOA-Feesttent

Ik heb twee weken geleden een SOA-onderzoek gedaan. Nu weet ik wat er in mijn doosje heeft gezeten, maar ik weet niet altijd zeker waar die stok nog meer in heeft geroerd. Ja condooms enzo, I know, maar soms scheurt er wel eens wat of naja, slechte excuses ja. Dus ik en mijn doos hadden een afspraak bij de GGD.


Het is de week voor carnaval. Ik loop wat verdwaald door deze stad. Een stad waar ik normaal met de trein stop, om zo snel mogelijk weer verder te reizen. De reden waarom ik dan toch deze stad uitkoos; bij mijn weet geen bekende die hier wonen, en ik kom hier nooit. Een veilige SOA-haven dus.

Het is rustig volgens de SOA-onderzoekster: “Veel zeggen komen niet opdagen... te druk met carnaval al ofzo”. Ze glimlacht erbij terwijl ze dat zegt. Ik loop met lood in mijn schoenen haar achterna. Ze houdt de deur voor me open en ik loop naar binnen. “Neem plaats..” er staat een stoel strategisch achteruitgeschoven en ik neem plaats. De SOA-onderzoekster gaat tegenover me zitten. Ze glimlacht weer. Het is goed bedoeld maar enorm gemaakt. “Ik ga je nou wat persoonlijke vragen stellen….” . Ik antwoord er op door ja te knikken. “Je hoeft je niet te schamen, het is belangrijk dat je eerlijk antwoord geeft..” Ik glimlach naar haar ook goed bedoeld, maar ook enorm gemaakt: Ja dat begrijp ik.

Mijn seksleven wordt in een paar vragen door genomen. Alles komt voorbij, beffen, pijpen, vaginaal, anaal. Bij mij, bij hem of bij haar.
“Alleen samen met een hij hoor”.
Ze glimlacht weer: “Het kan allemaal hé”.
Ze is nog niet klaar met haar vragen. Wanneer, hoe vaak, beschermd, onbeschermd, bepaalde volgorden, afkomst partners. Inmiddels zijn mijn hersenen pap geworden en doe ik mijn best om zo accuraat mogelijk te zijn. Het valt me tegen. Probeer jij je afgelopen half jaar eens goed voor de dag te halen….

“Nou dan weet ik alles. Dan gaan we nu door naar de onderzoeken. Daarna kun je naar huis en krijg je de uitslag via sms. Kom maar mee” en ze glimlacht weer en maakt een deur open. De deur brengt me naar een soort operatiekamer. Omdat ik niet weet wat ik moet doen, blijf ik pontificaal in het midden staan. Een andere SOA-onderzoekster komt binnen en glimlacht. Ze lijkt op een Oostblokdame met een motto: Al zou nu het dak eraf vliegen, mijn SOAtest zal doorgaan. “ Eerste nemen we hier een swap van, dan daarvan, dan daarvan” Er blijft geen uitgang ongerept. Ik sta me weer wat onhandig aan te aankleden. Ondertussen is de Oostblok SOA-onderzoekster achter een bureau gaan zitten. Ineens gaat mijn telefoon. Natuurlijk ben ik zo’n idioot die haar volume niet heeft uit gezet. Kraantje Pappie schreeuwt door kleine-maar-nu-toch-erg-krachtige-speakers-van-mijn-samsung: “Welkom in de feesttentttttt, welkom op de allerleukste party in de feesttent, iedereen kent iedereeeen..” Ik gris mijn telefoon uit mijn jaszak en druk op weigeren. Ik kijk naar de Oostblok-SOA-Onderzoekster dame: ze doet haar best om professioneel te blijven en niet te lachen. Ik knik met het schaamrood op mijn wangen en loop snel naar buiten met mijn telefoon nog in mijn handen. Ik bel meteen terug:

* “Fuck you Iris, heb je dit extra gedaan!? Je had dat mens moeten zien kijken toen mijn telefoon afging. ”
- “Ja hahahahaahah”.





(Ik ben trouwens geslaagd: Mijn doos is nog schoner als de Heilige maagd Maria )