Soms is het klaar
Ik heb weer een heel zwaar gevoel. Geen pijn, helemaal niks, alleen maar leegte. Ik wil niet meer, ik zie het nut ook niet in. Ik wil gewoon slapen en dan niet meer wakker worden. Dat het gewoon allemaal in 1 keer ophoudt. Of gewoon even in de armen liggen van iemand waarvan ik houd, waar ik mij vertrouwd bij voel en waarvan ik de warmte voel. Op dit moment zou een goeie knuffel denk ik wel fijn zijn. Terwijl ik bijna zeker weet dat als ik 'm krijg, ik me niet op m'n gemak voel. Ik heb 't een beetje gehad met 't hele toneelstuk wat "leven" genoemd wordt. Ik ben er klaar mee. Ik wil liggen en niks doen, even niet meedoen. Laat de anderen maar spelen. Misschien kan iemand mijn rol overnemen? Graag, ik heb geen zin meer namelijk.
Ik heb 't gehad, m'n tekst weggegooid, m'n kostuum half uit gedaan maar ik sta nog wel op het podium. Ik ga zitten, verslagen, kijkend naar de anderen die aan mij voorbij gaan. Kijkend naar het publiek die er niet zit. Dan laat ik de gordijnen dichtvallen en is het donker. Eindelijk.
Damn, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende