Start

Een dagboek bijhouden is moeilijk. Opzich is het schrijven nog wel te doen, tenminste wanneer je eenmaal bezig bent. Maar het nalezen geeft enorm veel moeite.

Altijd wanneer ik iets na lees wat ik geschreven heb, bekruipt mij een soort gevoel van schaamte. Ik kan er niks aan doen maar wanneer ik nu dagboeken van vroeger inkijk heb ik altijd de neiging om de oude pagina's eruit te scheuren.

Ik krijg die neiging omdat ik nu vind dat ik enorm domme en stomme dingen geschreven heb. Maar dat is eigenlijk niet waar! Want alles wat ik toen geschreven heb meende ik echt.

Ik heb wel honderd keer geschreven dat ik Gerben haat, en dat meen ik dan ook echt! Die haat is inmiddels verdwenen, we kunnen nu ongeveer 4 dagen per week goed met elkaar omgaan en de rest van de week zijn we super chagrijnig tegen elkaar.

Dat begrip vroeger slaat eigenlijk nergens op. (Zie nu begint het al, ik heb nog niet eens op opslaan geklikt en ik vind het al weer vreselijk wat er staat!) Ik ben pas 17 dus zo veel is er niet vroeger. Maar ach, ik was ongeveer 10 jaar toen ik in dagboeken begon te schrijven.

En dat schrijven heb ik eigenlijk nooit echt constant volgehouden. In sommige periodes heb ik heel erg veel in dagboeken geschreven. In andere periodes heb ik nauwelijks geschreven. Daardoor zitten er veel gaten in mijn dagboek, die ik dan later weer probeer op te vullen. Dat opvullen loopt nooit echt goed af omdat je veel dingen snel vergeet.

Ik vind het jammer dat ik nooit volledig een dagboek heb bijgehouden, echt waar, zoveel dingen vergeet je zo makkelijk en dat is enorm zonde!