Stomme therapie. Ik wil jou helemaal niet.
Zo, net even een uurtje het vooronderzoek van een vriendin gecontroleerd op fouten in de grammatica en zinsopbouw. Heb ik af en toe toch nog het gevoel dat ik wat nuttigs doe.
Ik kon de afleiding ook wel even gebruiken, als ik eerlijk ben.
Vandaag weer zo'n fijn DGT gesprek gehad. En tja... dat verliep weer zoals de vorige gesprekken. Een gesprek waarin ik wéér eens mijn twijfels heb uitgesproken, en ook de dingen die ik niet eerlijk vind. Ik vind het bijvoorbeeld niet eerlijk dat ze van mij verwachten dat ik stop met drinken voordat ik met de therapie begin, terwijl ze van iemand die (bijvoorbeeld) automutileert niet verwachten dat ze hier mee gestopt zijn voor aanvang van de therapie. Maar goed, ik kan hier over blijven doorgaan, het verandert toch niks. En mijn twijfels gaan ook niet weg. Therapeute zelf (waar ik trouwens ook aan twijfel) sprak nu ook uit dat ze niet zeker was of ik wel gemotiveerd genoeg was om met de therapie te beginnen. Dat, áls ik zou gaan beginnen, ik er toch wel écht achter zou moeten staan. En dat doe ik nu niet. En dat doe ik over een week, twee weken of vier weken ook niet. Dat heeft echt niet alleen met angst en vermijding te maken... wat ik voor aanvang van elke behandeling wel ervaar. Want als het alleen dat zou zijn, kon ik me er wel overheen zetten en er toch voor gaan. Dat heb ik al zo vaak gedaan. Maar nu is het anders. Ik wil dit gewoon niet gaan doen. Pff. Stomme therapie.
calinnero, vrouw, 42 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende