Tot vuisten gebald
En waarom zou ik
niet
gek worden,
onverdoofd vluchten of
vol vergif
naar keuze
de afgrond
voorbij scheren?
Ik wil waanzinnig
schreeuwen, gillen, krijsen
rennen, vliegen, vechten
in wilde weg slaan
door lucht en licht - maar
ik sta
en kijk
naar mijn spierwitte
knokkels
tot vuisten
gebald
en ik huil
onzichtbaar
onhoudbaar
ontembaar
terwijl om mij heen
de bloesemblaadjes
één
voor
één
de grond
kussen.
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende