[Trip #1] 001: Berlijn?

Het hele lift-gebeuren begon eigenlijk door een andere trip die ik heb gemaakt. Tijdens deze reis heb ik niet gelift, maar naar aanleiding van een aantal incidenten die tijdens dit avontuur plaats vonden, heb ik de knoop door gehakt: dit kan zo niet langer. Ik kan niet full-time in een duffe kledingzaak werken, uitgescholden worden door belachelijke Chinezen en als (toen nog) achttienjarige in een shitty appartementje wonen. Ik leefde het leven van een kansloze veertiger, wonend in een achterstandswijk die haar toekomst allang verspeeld had. Mijn contacten buiten de stad sprak ik nauwelijks meer. Ik at vier dagen per week pasta en de andere drie pizza of Mac Donald's. Ik had mijn ziel verkocht aan het grauwe leven van de kuddedieren.

Uiteindelijk heb ik mijn baantje op een niet al te nette manier opgegeven (lees: ik wachtte op mijn loon en heb de benen genomen) en begon ik weer een beetje te socialisen. Ik had namelijk mijn Facebook destijds verwijdert en na deze weer aangemaakt te hebben, kwam ik erachter dat ik een heleboel vrienden nogal verwaarloosd had. Ik begon weer met oude contacten te kletsen over de bloemetjes en de bijtjes en met één persoon in general: Zoey.

"Wanneer kom je weer een keertje langs?"
"Nu?"

Ik griste snel wat spullen uit de kast en nam nog geen uur later de trein, nog zonder iets aan mijn vriend te vertellen.
Vanaf dat moment was alles anders. Ik ging weer uit, had weer plezier, zin in muziek te maken en zin om te schrijven. Ik had dan wel geen baan, ik had wel weer het gevoel alsof ik leefde. Ik werd vaker uitgenodigd op feestjes en ineens stond mijn agenda stampvol met leuke dingen, in plaats van gruwelijke verplichtingen. Ik wist zelfs eindelijk wat voor een opleiding ik volgend jaar wilde volgen, dus schreef me zo snel mogelijk in. Ik ben Zoey daar diep in mijn hart dankbaar voor.

Op een dag was Zoey bij mij thuis en liet mij muziek horen van een singersongwriter genaamd Matt Corby. Hij zal nu vast wel in de top40 van Radio538 staan, of SlamFM of hoe die meuk ook allemaal heet, maar voor mij was het de eerste keer dat ik van deze jongeheer had gehoord.

"Ga je mee volgende week meer naar zijn concert in Berlijn?"
"Daar heb ik helemaal geen geld voor, joh!"
"Luister eens, ik krijg volgende week een enorme Dagobert Duck zak aan geld. Jij gaat gewoon mee. Je verdiend het."

En zo was het geplanned. We gingen, met twee andere vriendinnen met de auto naar Berlijn. Dat kon toch niet mis gaan?
Oh...jawel.