[Trip #2] 024: Maffiosi.

De parkeerplaats was groot, stond bomvol met auto's maar gek genoeg zag ik nergens mensen staan. Er was een verlaten pomp, zonder winkeltje en af en toe reed er een auto -meestal met Zwitsers kenteken en lelijk gezicht- langs, die ons een vuile blik wierp. Na tien minuten was ik het zat.
"Ik haat Zwitserland." bromde ik. Ik trok mijn broek op, die veel te groot was geworden en liep brutaal op een zilveren sportwagen af met Italiaans kenteken die op het punt stond om bij de slagbomen weg te rijden. De ramen van de auto, een Jaguar volgens mij, waren getint, dus ik zag geen moer. Ik tikte voorzichtig op de ruit en de bestuurder deed het raampje omlaag. Een Italiaanse George Clooney verscheen. Hij was waarschijnlijk de vijftig al gepasseerd, maar had een enorme charismatische uitstraling, een getrimde snor, een hip grijs kapsel en droeg een net overhemd. Hij glimlachte naar me.

"Where are you going?" vroeg ik snel. Het was niet de meest nette vraag, maar door mijn ongeduldigheid en frustratie van eerder gaf ik er eigenlijk vrij weinig om en zag ik het niet eens in.
De man grijnsde.
"Where do YOU need to go?" zei hij met een Italiaanse accent. Hij gaf ons een vette knipoog.

Ja, dát was een goede vraag. Waar de fuck gingen we eigenlijk naar toe? Ik was toentertijd geen topografisch wonder (nu door mijn reizen wel wat meer), dus voor mij was Italië gewoon...Italië. Of we nu in het noorden, oosten, zuiden of westen werden afgezet...Italië was goed. En dat zei ik ook.
"Anywhere in Italy." antwoordde ik uiteindelijk.
"I have to do some business in Torino, so if you want I can drop you off somewhere there?"
We haalden onze schouders op en knikten. Ik had geen idee wat Torino was en waar het lag, maar toch stapte we in. De auto was heel smal en laag, met een futuristisch sfeertje. Ik zag min of meer gepropt achterin, de auto was namelijk niet echt bedoeld voor meer dan twee personen, maar goed. We zaten in de auto naar Italië, notabene nog in een superdure sportwagen. Ik zag in mijn hoofd een filmpje voor me van een geweldige entree in Rome, maar daar gingen we natuurlijk niet heen.

Het viel me op dat de chauffeur meer dan drie telefoons had en ze alledrie vrij vaak af gingen. En hij had een koffertje. Een zwart koffertje. Net zoals in een James Bond film. Ik vroeg me af of hij van de maffia was en dat is tot de dag van vandaag nog steeds een raadsel, maar hij pleegde wel een vreemd telefoontje.
"Hi, yeah it's me."
"Just go to the restaurant at -insert address- and ask for my name. Follow the blonde in red, she will give you more instructions."
"Yes, I have to finish some business in Torino first."
"Ask for my name."

Bang was ik eigenlijk niet. Deze man was gewoon te...te...gentle? We stopten bij een tankstation om koffie te drinken en hij trakteerde ons op een expresso.
"You girls want some chocolate?"
"Oh, no thanks."
"No, get whatever you want. You travelled a lot, just take what you want."
Aarzelend pakten we een zak chips en legde het op de toonbank. De man schudde zijn hoofd en ging zelf langs de schappen en vulden zijn handen met chocoladerepen, verse broodjes en ander lekkers.
"Here. That's better."

We stapten de auto weer in en reden verder.
"So, where are you going to sleep tonight?" vroeg hij plotseling. Ik zag Zoey haar schouders ophalen. Ik wist het eerlijk gezegd ook niet. We hadden geen couchsurfing sms-jes meer ontvangen. We hadden veel te weinig geld om een hotel of zelfs maar een camping te betalen.

"We don't know yet, but we have sleepingbags so there is no problem." zei ik uiteindelijk. Ik wilde hem niet nog meer voor ons laten doen. Maar, ik zag de blik in zijn ogen en ik zag hem naar één van zijn vele telefoons grijpen.
"I will call my niece. She is your age so I think you will like to hang out with her."
Zijn nichtje? Hij ging zijn nichtje plotsklaps opbellen of er twee wildvreemde meiden die hij toevallig op heeft gepikt op een verlaten tankstation in Sion bij haar mochten logeren en dat ze leuke dingen met ons ging doen en zo? Hij was gestoord. Maar, op de goede manier. Hij kreeg zijn nichtje aan de lijn en na een kort gesprek hoorde ik haar vanaf de andere kant van de lijn schreeuwen:
"From the Netherlands? How cool is that! Sure they can come over, there are lots of parties tonight!"
"You have to behave yourself Mariaelena, they are guests. Don't be too crazy."
"No, of course not, uncle!"

Zoey keek me aan en we grijnsde breed.
"Dit slaat echt als..."
"...Tien lullen op een drumstel."
We barstten in lachen uit en George Clooney deed gewoon mee.

Bij de grens van Zwitserland en Italië, kreeg ik het weer warm.
"You Dutch girls don't have any drugs with you, do you?"
"No, no, of course not!"
"Well, I don't mind but since this is the border and such..."
"NO, we don't have drugs, relax." grijnsde ik.
"O.K."
We kwamen bij een grenswachter die ons weer liet stoppen. Ik hield mijn adem in. En toen gebeurde er iets heel vreemds. George Clooney fluisterde iets in het oor van de grenswachter, gebaarde naar de slagbomen en reed toen verder. De grenswachter opende de slagbomen en we konden door. Ik heb geen idee wat het inhield, maar dat was best verdacht.

Maar, lang dacht ik er niet over na. We waren namelijk in Italië! In minder dan 48 uur waren we de grens van Italië over, liftend, zonder geld, zonder paspoort, we hadden alleen elkaar. En ik vond het prachtig.

Volgende blog word weer foto-blog. (:
LL.