[Trip #1] 003: Nick.

Eigenlijk ging het al mis bij het kopen van de metro-kaartjes, nog geen 300 meter van onze auto vandaan. Op één of andere manier deed Zoey's pinpas het niet en Sharon's papiergeld werd niet geaccepteerd. Ik zelf had alleen twintig euro, van mijn moeder gekregen in case of emergency en ook Marv's pas werd geweigerd. We kwamen er later achter dat zowel Zoey's als Marv's salaris nog niet gestort was en dat de enige persoon die nog een beetje geld had, Sharon was. En die zielige twintig euri van mij dan.

Ik zag de lol er wel van in. I mean, come on...dit is toch hilarisch? Zonder geld in Berlijn met alleen een Twingo. En dat geld werd de volgende dag toch gewoon gestort? Één dagje als zwerver kon best interessant zijn. Maar mijn pogingen om de rest op te vrolijken lukte niet zo best. Sharon kreeg bijna een hartaanval, want die is totaal niet van de onverwachte veranderingen en al helemaal niet als die verandering 'we hebben waarschijnlijk te weinig geld om vannacht in een hostel te slapen dus we gaan maar op straat liggen' betekende. Zoey maakte zich niet zo druk om de situatie, maar wel om het geld. Ze was gruwelijk pissig dat haar geld niet gestort was. En Marv werd geïrriteerd door het gedrama-queen van ons samen.

We slenterden wat rond Berlijn, zonder echt wat te zien en stelden met mijn noodgeld ons overlevingspakket samen:
-een pot augurken
-een pakje sigaretten
-knakworstjes
-broodjes
-kaas
-augurkenzaadjes
-acht blikken goedkoop bier om ons verdriet weg te drinken

We zijn in een parkje gaan zitten, hebben wat foto's gemaakt van de beroemde beschilderde beren die overal door Berlijn staan, zijn weggestuurd bij een feestje van de Nederlandse ambassade en probeerden zelfs terug te liften naar ons hostel...niet echt wat je van een stedentrip zou verwachten dus. Uiteindelijk zijn we terug gereden met de metro (zwart) naar ons hostel en zijn buiten op de stoep gaan zitten om te bedenken wat voor stappen wij zouden gaan ondernemen.

Plotseling, na ongeveer de 37e diepe zucht en 23e keer chagrijnig gekreund te hebben, stond Zoey op en liep naar een tenger gebouwde, blonde jongen af die met zijn smartphone zat te klunzen.

"Can I maybe use your phone? We are in big trouble and I might figure something out."
"Of course you can!" zei de jongen met een vet Australisch accent. "What happened to you girls?"

Nick is een held.