Twijfelen

Ik dacht dat ik alles aardig op een rijtje had. Ik zou aan niemand vertellen dat ik een travestiet/crossdresser was, alleen aan de mensen die ik echt volledig vertrouw. Dat leek me een oplossing waar ik best mee zou kunnen leven.


Toen ik er nog niet achter was wat er nou precies met me aan de hand was, heb ik heel veel verhalen van anderen zitten lezen en forums over het onderwerp door zitten pluizen. Heel veel mensen op die forums (of is hett fora, geen idee eigenlijk) zeggen hetzelfde: 'Uit je zoals je je voelt, je leeft maar een keer en dat leven is te kort om door het leven te gaan als iemand die je eigenlijk niet bent.' Daar is vrij weinig tegenin te brengen vind ik. Als je vindt dat je een vrouw bent, moet je als vrouw over straat (kunnen) gaan en als je vindt dat je een man bent, moet je als man over straat (kunnen) gaan. Ik vind echter niet dat ik een vrouw ben, maar een man met een fascinatie.

Het onderwerp van dit verhaal is dus ook niet het twijfelen over het feit of ik als man of als vrouw over straat ga, het onderwerp is de vraag aan wie ik mijn fascinatie allemaal moet vertellen. Zoals ik al schreef, was ik van plan het aan niemand te vertellen, behalve aan de mensen die ik echt volledig vertrouw. Ik ben er sinds 2 dagen eigenlijk niet meer zo zeker van of dat nou wel helemaal de oplossing is. Hiervoor dacht ik dat dat wel het beste was wat ik kon doen, omdat ik de reactie van mensen vreesde. Voor veel mensen is het echt nog steeds een enorm taboe om crossdresser, laat staan travestiet, te zijn en ik was er dus bang voor om door veel mensen verstoten te worden. Sinds mijn eerste verhaal op MD ben ik daar aan gaan twijfelen. Echt elke reactie, zowel openbaar als de pb's, waren positief en er zullen best mensen zijn geweest die dachten 'wat een vies mannetje is dat' maar blijkbaar vond niemand het aanstootgevend genoeg om er wat van te zeggen. Al die positieve reacties hebben me echt zo enorm opgelucht en zo'n goed gevoel gegeven, eindelijk had ik de ballen (ironisch zegxD) om het te vertellen en het voelde echt zo goed om te horen dat ik niet was wat ik een hele lange tijd heb gedacht dat ik was (voordat ik 'uit de kast' durfde te komen): een ziekelijk mannetje.

Het blijkt dus zo te zijn dat er veel minder mensen zo zouden denken als ik dacht dat ze zouden denken en dat heeft me aan het twijfelen gezet. Moet ik het niet aan meer mensen vertellen? Ik denk er nog steeds niet aan om t op mn facebook te zetten ofzo. Maar het is bijvoorbeeld wel zo dat er een paar meisjes zijn met wie ik op de universiteit heel veel omga, maar daarbuiten eigenlijk zo goed als niet spreek. Ik betrap me er regelmatig op dat ik met een soort fascinatie naar hen zit te kijken. Eigenlijk hebben zij er natuurlijk recht op dat ik hen ze vertel, maar dat heb ik nooit gedurfd omdat ik bang was voor hun reactie. Ik twijfel er nu dus aan of dat terecht is, moet ik het ze niet gewoon vertellen? En als ik het hen vertel, wie moet ik het dan nog meer vertellen? Of is het nog steeds het beste om mn mond te houden en het alleen aan de mensen te vertellen die ik volledig vertrouw?


Hmm, nog maar ff over nadenken

SGA, man, 31 jaar

• *.Angel.* woensdag 04 januari 2012 23:59
  Heeft het voor jouw gevoel meerwaarde om het op tafel te gooien?
  En het is fora ja
• Dwaling donderdag 05 januari 2012 14:45
  Hmm, je weet dat ik het jammer vind dat er nog zo'n taboe op dit soort dingen ligt. Ik ben van mening dat iedereen zich zelf moet kunnen zijn. Aan de andere kant gooi ik zelf ook niet alles zomaar de buitenwereld in. Niet omdat ik bang ben voor de reacties, meer omdat ik er geen behoefte aan heb. Waarom zou iedereen alles moeten weten? Je moet dus goed nadenken over jou beweegredenen. Waarom wil je iemand iets vertellen? Ik zou het niet doen omdat je vind dat iemand er recht op heeft, want dat hebben ze niet. Het is jou prive! Maar als het oplucht of je op een andere manier een beter gevoel geeft zou ik het wel doen.
  
  Daarbij is het waarschijnlijk wel slim om er rekening mee te houden dat niet iedereen "goed" reageerd op dit soort dingen. Het kan dat je vrienden kwijt raakt of dat mensen zich anders tegen je gaan gedragen. Je geheim kan worden door verteld etc. Het is dus ook een kwestie van sterk in je schoenen staan. Als jij accepteerd wie je bent dan maakt het een stuk minder uit wat anderen er van vinden.
  
  sterkte, succes en ik hoop dat je er iets aan hebt
  
• SGA donderdag 05 januari 2012 15:04
  @ Angel:
  Niet zozeer een meerwaarde, maar af en toe voel ik me gewoon schuldig dat ik op zo'n manier naar ze kijk zonder dat ze dat weten.
  Haha oke, bedankt
  
  @ dwaling:
  Nee je hebt gelijk, niet iedereen hoeft het te weten. Maar met die meiden op de universiteit ga ik elke dag om, dan vind ik t alweer wat anders liggen. Maar ik heb er nu een nachtje over geslapen en ik hou t gewoon zoals t is. Ik weet dat ik het durf te vertellen dus daar zit t probleem niet, maar als ik dan nog steeds twijfel of ik het wel kan vertellen, betekent dat gewoon dat ik ze niet genoeg vertrouw. Ik heb er op zich geen probleem als zij het weten, ook al zou dat betekenen dat ze zich anders zouden gaan gedragen, maar ik moet er niet bedenken dat t openbaar bekend wordt, dus ik hou t gewoon zoals t is
  
  Bedankt voor de reacties

• O 10 mrt 2012 stichting ALS   ( 20 )
• O 18 feb 2012 Niet goed   ( 2 )
• O 12 feb 2012 Dan niet   ( 2 )
• O 05 feb 2012 125 jaar autoreclame   ( 6 )
• O 05 feb 2012 Verdomme   ( 1 )
• O 03 feb 2012 Rust en meditatie   ( 4 )
• O 02 feb 2012 12m36s   ( 2 )
• O 01 feb 2012 Nieuwe start   ( 5 )
• O 29 jan 2012 Ik weet het niet   ( 5 )
• O 24 jan 2012 Weird   ( 10 )
• O 23 jan 2012 Respect   ( 2 )
• O 21 jan 2012 rsi
• O 21 jan 2012 Ideeën?   ( 6 )
• O 11 jan 2012 1950's radios   ( 7 )
• O 10 jan 2012 Macau   ( 1 )