Weird
Ik heb al eerder verteld dat mijn ex de enige is die weet dat ik me soms als vrouw verkleed en dat zij dus ook de enige is die me ooit zo heeft gezien. Zij heeft me er altijd heel erg in gesteund en is zelfs kleren met me wezen kopen. Ik voelde me echt op gemak bij haar en durfde me als vrouw te verkleden als zij erbij was, ik voelde me echt helemaal op mn gemak bij haar. Daar is nu echter een einde aan gekomen. Het is niet zo dat ik me niet meer op mn gemak bij haar voel, maar aangezien ze afgelopen weekend naar Zweden is verhuisd, heb ik er niet zo veel meer aan dat ik me bij haar op mn gemak voel.
Ik wist al heel lang dat ze ging verhuizen en over een jaartje komt ze alweer terug, ze is daar vanwege haar studie. Ondanks dat mis ik nu iets van haar. Of eigenlijk mis ik het al een paar weken, aangezien ze de laatste paar weken heel veel bezig was met dingen regelen enzo. Ik mis namelijk dat ik me bij haar helemaal op mn gemak voel en dat ik dan vrouwenkleding aan kan trekken. Het klinkt heel raar, maar op de een of andere manier voelde dat beter als zij erij was dan wanneer ik het alleen deed. Nou ja, eigenlijk klinkt dat voor mij helemaal niet zo raar, aangezien ik weet hoe het komt. Ik ben er namelijk nog steeds best wel onzeker over dat ik die behoefte heb. Soms heb ik van die momenten dat ik echt denk van 'waar the fuck ben ik mee bezig, ik spoor echt niet:S'. Maar als ik bij haar ben en ik verkleed me, dan merk ik dat er best mensen zijn die me accepteren als ik dat doe en die me niet helemaal voor gek verklaren. En doordat ik er nog zo onzeker over ben, heb ik die erkenning soms nodig en daardoor voelde het beter als zij erbij was.
Nu gaat dat dus een hele tijd niet meer gebeuren en eigenlijk zag ik daar best wel tegenop. Ik had het gevoel dat ik het moeilijker zou vinden om mezelf te accepteren als ik niet af en toe van haar hoorde dat ik helemaal niet gek in mn hoofd had. Ik had echt verwacht dat ik het er best wel moeilijk mee zou hebben.
Maar wat blijkt: het tegendeel is waar. Ik weet niet precies wanneer, maar op een gegeven moment is het kwartje gevallen dat er best mensen zijn behalve mijn ex die me accepteren zoals ik ben, dat ik niet helemaal gek in mn hoofd ben en dat - als ik nou eenmaal de 'gekke' behoefte heb om in vrouwenkleren rond te lopen - ik mn behoeftes gewoon kan vervullen wanneer ik dat wil.
En vandaag heb ik dus iets gedaan wat ik nog nooit gedaan heb. Ik heb al geschreven dat ik nog nooit in vrouwenkleren naar buiten ben geweest. Daar is nu dus verandering in gekomen. Nou ja, soort van
Ik weet niet precies hoe het komt, maar vandaag had ik ineens van mn hoofd van 'ik wil weten hoe dat voelt, in vrouwenkleren naar buiten gaan'. Nu is het zo dat ik nog thuis woon en mn ouders van nix weten en ik dus ook niet echt een hele garderobe heb waar ik uit kan kiezen dus ik kon niet helemaal als vrouw verkleed gaan. En om nou half als vrouw verkleed over straat te gaan en daardoor overal nagekeken te worden had ik ook geen behoefte aan, ik sta niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Wat ik dus gedaan is een slipje aangetrokken, een bh aangetrokken en de bh opgevuld - ik ben vrij creatief en heb dus mn eigen methode ontwikkeld om nepborsten te maken - (damn, nu heb ik weer ff zo'n momentje van waar the fuck ben ik mee bezig). Daaroverheen heb ik mn gewone kleren aangetrokken en een grote winterjas, zodat het niet zo erg opviel dat ik 'borsten' had. Het probleem was alleen dat je echt nog vrij duidelijk kon zien dat er wat onder mn jas zat, maar ik heb besloten gewoon naar buiten te gaan. Eerst in de deuropening staan kijken of er geen buren of andere bekenden in de straat liepen, en toen zo snel mogelijk naar rustigere straten gelopen. Het was echt heel raar, ik was expres pas naar buiten gegaan toen het donker was, maar ik had nog steeds het gevoel dat iedereen naar keek. Op de een of andere manier liep er altijd iemand langs me, precies op het moment dat ik onder een lantaarnpaal liep en ik deed het echt zo'n beetje in mn broek omdat ik bang was dat iemand het zou zien. Maar niemand zag het dus, althans volgens mij niet.
Op een gegeven moment liep ik in een kantorenwijk en op het moment dat ik langs een kantoorgebouw liep, kwam er een busje uit de garage van het kantoor rijden en die stopt op de stoep, precies op het moment dat ik aan kwam lopen. Toen begon ik m pas echt te knijpen en toen het raampje van dat busje open ging had ik m helemaal niet meer. Die man in het busje sprak me aan dus ik liep naar dat busje toe, nadat ik heel snel mn armen voor mn borst over elkaar had geslagen zodat niet opviel dat mn jas wel heel erg veel naar voren stak daar. Toen ik bij dat raampje stond vroeg hij 'ben jij van Securitas'. Pff, dat luchtte op zeg. Ik was echt bang dat het een bekende was de me had herkend ofzo, maar dat was dus niet zo.
Daarna ben ik verder gelopen en zo heb ik een uurtje een beetje rondgebanjerd. Als ik dit nu zo teruglees snap ik weer echt niet waarom ik nou die behoefte heb. Er is echt helemaal niets rationeels aan ofzo, ik doe het niet omdat ik er opgewonden van word, maar op de een of andere manier voelt het gewoon goed om het te doen.... Wie weet ga ik ooit nog wel helemaal gekleed als vrouw naar buiten, ik moet eerlijk zeggen dat ik alleen maar niewsgieriger ben geworden hoe dat voelt.
Damn, that was weird
Ik wist al heel lang dat ze ging verhuizen en over een jaartje komt ze alweer terug, ze is daar vanwege haar studie. Ondanks dat mis ik nu iets van haar. Of eigenlijk mis ik het al een paar weken, aangezien ze de laatste paar weken heel veel bezig was met dingen regelen enzo. Ik mis namelijk dat ik me bij haar helemaal op mn gemak voel en dat ik dan vrouwenkleding aan kan trekken. Het klinkt heel raar, maar op de een of andere manier voelde dat beter als zij erij was dan wanneer ik het alleen deed. Nou ja, eigenlijk klinkt dat voor mij helemaal niet zo raar, aangezien ik weet hoe het komt. Ik ben er namelijk nog steeds best wel onzeker over dat ik die behoefte heb. Soms heb ik van die momenten dat ik echt denk van 'waar the fuck ben ik mee bezig, ik spoor echt niet:S'. Maar als ik bij haar ben en ik verkleed me, dan merk ik dat er best mensen zijn die me accepteren als ik dat doe en die me niet helemaal voor gek verklaren. En doordat ik er nog zo onzeker over ben, heb ik die erkenning soms nodig en daardoor voelde het beter als zij erbij was.
Nu gaat dat dus een hele tijd niet meer gebeuren en eigenlijk zag ik daar best wel tegenop. Ik had het gevoel dat ik het moeilijker zou vinden om mezelf te accepteren als ik niet af en toe van haar hoorde dat ik helemaal niet gek in mn hoofd had. Ik had echt verwacht dat ik het er best wel moeilijk mee zou hebben.
Maar wat blijkt: het tegendeel is waar. Ik weet niet precies wanneer, maar op een gegeven moment is het kwartje gevallen dat er best mensen zijn behalve mijn ex die me accepteren zoals ik ben, dat ik niet helemaal gek in mn hoofd ben en dat - als ik nou eenmaal de 'gekke' behoefte heb om in vrouwenkleren rond te lopen - ik mn behoeftes gewoon kan vervullen wanneer ik dat wil.
En vandaag heb ik dus iets gedaan wat ik nog nooit gedaan heb. Ik heb al geschreven dat ik nog nooit in vrouwenkleren naar buiten ben geweest. Daar is nu dus verandering in gekomen. Nou ja, soort van
Ik weet niet precies hoe het komt, maar vandaag had ik ineens van mn hoofd van 'ik wil weten hoe dat voelt, in vrouwenkleren naar buiten gaan'. Nu is het zo dat ik nog thuis woon en mn ouders van nix weten en ik dus ook niet echt een hele garderobe heb waar ik uit kan kiezen dus ik kon niet helemaal als vrouw verkleed gaan. En om nou half als vrouw verkleed over straat te gaan en daardoor overal nagekeken te worden had ik ook geen behoefte aan, ik sta niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Wat ik dus gedaan is een slipje aangetrokken, een bh aangetrokken en de bh opgevuld - ik ben vrij creatief en heb dus mn eigen methode ontwikkeld om nepborsten te maken - (damn, nu heb ik weer ff zo'n momentje van waar the fuck ben ik mee bezig). Daaroverheen heb ik mn gewone kleren aangetrokken en een grote winterjas, zodat het niet zo erg opviel dat ik 'borsten' had. Het probleem was alleen dat je echt nog vrij duidelijk kon zien dat er wat onder mn jas zat, maar ik heb besloten gewoon naar buiten te gaan. Eerst in de deuropening staan kijken of er geen buren of andere bekenden in de straat liepen, en toen zo snel mogelijk naar rustigere straten gelopen. Het was echt heel raar, ik was expres pas naar buiten gegaan toen het donker was, maar ik had nog steeds het gevoel dat iedereen naar keek. Op de een of andere manier liep er altijd iemand langs me, precies op het moment dat ik onder een lantaarnpaal liep en ik deed het echt zo'n beetje in mn broek omdat ik bang was dat iemand het zou zien. Maar niemand zag het dus, althans volgens mij niet.
Op een gegeven moment liep ik in een kantorenwijk en op het moment dat ik langs een kantoorgebouw liep, kwam er een busje uit de garage van het kantoor rijden en die stopt op de stoep, precies op het moment dat ik aan kwam lopen. Toen begon ik m pas echt te knijpen en toen het raampje van dat busje open ging had ik m helemaal niet meer. Die man in het busje sprak me aan dus ik liep naar dat busje toe, nadat ik heel snel mn armen voor mn borst over elkaar had geslagen zodat niet opviel dat mn jas wel heel erg veel naar voren stak daar. Toen ik bij dat raampje stond vroeg hij 'ben jij van Securitas'. Pff, dat luchtte op zeg. Ik was echt bang dat het een bekende was de me had herkend ofzo, maar dat was dus niet zo.
Daarna ben ik verder gelopen en zo heb ik een uurtje een beetje rondgebanjerd. Als ik dit nu zo teruglees snap ik weer echt niet waarom ik nou die behoefte heb. Er is echt helemaal niets rationeels aan ofzo, ik doe het niet omdat ik er opgewonden van word, maar op de een of andere manier voelt het gewoon goed om het te doen.... Wie weet ga ik ooit nog wel helemaal gekleed als vrouw naar buiten, ik moet eerlijk zeggen dat ik alleen maar niewsgieriger ben geworden hoe dat voelt.
Damn, that was weird
24 jan 2012
- meld ongepast verhaal
-
oeleboele
dinsdag 24 januari 2012 23:18
Ik vind je interestant! Begrijp me niet verkeerd, ik vind je niet gek!
Je zou dit kunnen doen omdat je onbewust aandacht nod8g hebt maar misschien ben je wel gewoon liever een vrouw dan een man!
-
SGA
dinsdag 24 januari 2012 23:33
Ik loop er zelf ook al echt heel erg lang mee te worstelen waarom ik het nou doe en ik weet t nog steeds niet. Ik weet wel dat t niet om de aandacht is, ik heb het jarenlang gedaan zonder dat iemand het wist en zoals ik ook al schreef, blijf ik liever op de achtergrond. Ik denk dus dat je met de tweede mogelijkheid een stuk dichterbij zat Het is alleen wel zo dat ik nooit echt alleen maar als vrouw zou gaan leven zeg maar. Maar eerlijk gezegd ben ik er nog niet echt achter of dat is omdat ik toch meer een man voel of dat dat is omdat ik weet dat je toch altijd blijft zien dat ik een man ben en ik er bang voor ben om de rest van mn leven nagestaard te worden
-
oeleboele
woensdag 25 januari 2012 00:05
Ik denk dat het punt ' nagestaard worden ' een heel groot punt voor je is. Want wat zou je. doen als iedereen verder blind zou zijn, zou je dan vaker verkleed de straat op gaan? Of als je naar een plek zou verhuizen waar niemand je kent, zou je je dan vanaf dag 1 verkleden als vrouw? Het lijkt me heel moeilijk! Maar je komt er vanzelf achter
-
SGA
woensdag 25 januari 2012 09:34
Dat klopt
Hmm, ik denk dat als iedereen blind - en doof - zou zijn ik het misschien wel vaker zou doen ja. Maar als ik ga verhuizen zou ik me niet vanaf dag 1 als vrouw ga kleden, de grens ligt ergens tussen die dingen in. Ik ben namelijk niet zoals mensen die je soms op tv ziet, ik ben geen jongen die vroeger niet met auto's maar met poppen speelde en ik liep niet op mn moeder dr hakken door het huis. Het is ook niet zo dat ik ongelukkig ben dat ik een man ben en dat ik het gevoel heb dat ik in het verkeerde lichaam zit ofzo. Ik heb er geen probleem mee dat ik een man ben. Het is meer zo dat ik het af en toe aankleden als een vrouw als een soort aanvulling zie op het feit dat ik een man ben.
Dat klinkt lekker vaag, maar ik weet niet zo goed hoe ik t moet verwoorden -
oeleboele
woensdag 25 januari 2012 19:03
wat vind je van '' de vrouw'' dan?
denk dat je daar dan ook wel erg geintereseerd bent ofnie? -
SGA
woensdag 25 januari 2012 19:31
ehm, hoe bedoel je precies?
-
oeleboele
donderdag 26 januari 2012 23:33
Of je vrouwen dingen interesant vind zoals makeup en sieraden, ookal is dat tegenwoor#ig ookal voor de heren! Sorry voor mijn late reacties haha kijk hier niet elke dag op. Ik ben benieuwd naar je gevoel waar die je brengt!
Ik kan dit niet zo goed begrijpen, daarom vind ik je zo interesant haha, als ik irri ben moet je maar zeggen xxx -
Ninetyfour
donderdag 26 januari 2012 23:56
heb je de film caffeine gezien?
-
SGA
vrijdag 27 januari 2012 09:13
@ oeleboele
Ja, je zou eigenlijk wel denken dat ik dat dan ook interessant vind he Maar eigenlijk richt ik me daar helemaal niet zo op. Ik weet niet precies wat daar de reden van is, maar ik weet wel dat ik in het algemeen ook op meisjes val die lang niet altijd sieraden of make-up dragen, ik val over het algemeen op sportieve meisjes zeg maar. Misschien dat ik er daardoor zelf ook niet in geinteresseerd ben, maar met zekerheid kan ik het niet zeggen.
En daarbij moet ik dan ook weer zeggen dat ik dit soort dingen wel mooi vind:
En ik vind je niet irritant hoor, ben juist blij dat ik erover kan praten -
SGA
vrijdag 27 januari 2012 09:14
@ninetyfour
Hmm nee, volgens mij heb ik die niet gezien, het zegt me niks in ieder geval. Hoezo, is t een aanrader?
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 10 mrt 2012 stichting ALS ( 20 )
- O 18 feb 2012 Niet goed ( 2 )
- O 12 feb 2012 Dan niet ( 2 )
- O 05 feb 2012 125 jaar autoreclame ( 6 )
- O 05 feb 2012 Verdomme ( 1 )
- O 03 feb 2012 Rust en meditatie ( 4 )
- O 02 feb 2012 12m36s ( 2 )
- O 01 feb 2012 Nieuwe start ( 5 )
- O 29 jan 2012 Ik weet het niet ( 5 )
- O 24 jan 2012 Weird ( 10 )
- O 23 jan 2012 Respect ( 2 )
- O 21 jan 2012 rsi
- O 21 jan 2012 Ideeën? ( 6 )
- O 11 jan 2012 1950's radios ( 7 )
- O 10 jan 2012 Macau ( 1 )