uitbarsting

help.

Soms kijk ik hoeveel mensen mijn verhaal gelezen hebben. Soms denk ik aan al die mensen die mij gevraagd hebben wat ik wil, aan al die gesprekken met mijn moeder tijdens het uitlaten van de hond.. over wat ik wil. Aan de gesprekken met mijn docent over de mogelijkheden.. Aan mijn woorden na mijn vrienden.. '' nee weet het nog niet zo goed, maar komt wel goed''

Ondertussen breek ik omdat ik het niet meer weet. ik voel me ALLEEN. Ik voel me echt alleen, al is dit iets wat ik ook alleen moet doen... De keuze van een studie doet me ontzettend veel, zo veel dat ik nu jankend achter mn laptopje zit. en waarom dan? waarom is het zo moeilijk?! nou. omdat ik ontzettend perfectionistisch ben.

WANT JA,

IK ben zoon iemand die zich altijd voor de volle 200 procent inzet, en vervolgens breekt, om er vervolgens weer tegen aan te gaan. En dan nog niet tevreden te zijn, ondanks ALLLLLLL die uren werk. Ja zoon iemand ben ik. Zoon iemand die deze zomer geen vakantie baantje heeft gezocht, omdat ik '' bang'' ben dat ik het niet kan. bang dat ik niet goed iets kan schoonmaken, dat het niet goed genoeg zou zijn. JA ZO BEN IK.
ik ben niet onzeker, ik heb niet te kort aan zelfvertrouwen, maar nee! IK ben PERFECTIONISTISCH. IK moet dat gewoon goed, beter , perfect doen. het kan me niet schelen of ze boos worden of wat dan ook, het gaat allemaal hier in mijn hoofd om, ik ik ik ik ik IK BEN BANG DAT IK IK IK HET NIET GOED GENOEG DOE.
faalangst, ja zoiets , zo noemen ze dat. maar niet omdat ik geen zelfvertrouwen heb..

en nu, moet ik dus een KEUZE maken tussen een studie. Nu begrijp je dat keuzes maken niet mijn beste punt is, omdat ik dus eigenlijk altijd de goeie keuze wil maken en dit niet kan.
EN NU OOK NOG, krijg je alleen dit jaar nog een studiebeurs, dus alsjeblieft, meid, maak de goeie keuze.
en... nu weet ik dus ook TOTAAAAAL niet wat ik wil... wat me leuk lijkt... wat ik mij me vind passen.. god, wat weet ik wel?

zo lastig... ben al zo veel open dagen af gegaan.. zo veel voorlichtingen gevolgd... zo veel gevraagd en gesproken.. maar ik durf er nu niet eens meer over na te denken wat ik nou wil..
ik weet het niet meer.. ik zou het niet weten, ik heb gewoon overal mijn twijfels over.

zucht. adem in. adem uit.


Opleiding beeldend docent: Creatief! leuk! Sociaal! Leuk! maar.... is dat vage gedoe wel wat ik wil? wil ik niet meer theorie? kan ik het wel?

Opleiding stedenbouw: Creatief! Leuk! theorie en praktijk! fijn! maar.... is het niet te saai? gaat dit in de praktijk niet tegen vallen? Het is wel praktisch ontwerpen.. is dit wel goed? met mijn perfectionisme, ik bedoel het kan dan altijd beter... beeldend docent is nauurlijk veel vrijer.

Mijn twijfels die ik niet alleen nu, maar veel vaker heb zijn zo vermoeiend..
die faalangst ook...
het vreet zo aan je.
Ik ben er wel bewust van ondertussen.. en soms lukt het me om niet zo te doen... dan voelt het goed, trakteer ik mezelf omdat ik weet dat ik iets goeds heb gedaan.. maar pff

wat is jezelf tegen komen zwaar.


snap je?...