Uitgeput
Eindelijk zit er vaart in. Eindelijk heb ik mijn mond dusdanig opengetrokken richting de examencommissie, dat zij een beetje in beweging zijn gekomen.
Onbewust ben ik een test aangegaan met hen. Ik heb aanstaande donderdag 2 grensgesprekken in 1 en daarnaast nog 3 grote opdrachten die ik die dag moet inleveren. "Ahjoh, als je even hard vlamt, dan ram je het er zo doorheen." Ik geloofde elk woord.
Nu ben ik hier mee bezig, ik heb tot en met donderdag maar liefst 2 dagen vrij.
Vandaag en dinsdag.
Ik werk me de rondte... Voor mijn opleiding, voor mijn werk, voor mijzelf, voor mijn toekomst, voor mijn huisje en relatie. Ik kom er in om. Kennelijk ben ik al zo lang bezig met dit rennen, dat het mij niet opviel dat ik weken draai met telkens 1 dag vrij. Nu ik deze deadline ineens heb staan, merk ik dat ik gewoon écht niet meer kan. Mijn balans is weg, ik kan geen ontspanning vinden, er is dan ook geen tijd voor ontspanning.
Het lukt niet, maar ik moet door.
Ik MOET door..
Ik typ mijn vingers er nu zo'n beetje af om het te redden.
Ik maak steeds meer typefouten, wat ook nog eens super frustrerend is, want dat zorgt voor NOG MEER werk.
Continu ben ik bezig met die typefouten op te lossen.
Zo gefrustreerd dat ik er nu voor kies om nog meer te typen, maar dan wel hier.
Even stoom afblazen en dan toch weer door.
Heel de dag achter de laptop, mijn hoofd en rug zijn ondertussen gevoelloos geworden.
Morgen gewoon weer 'fris en fruitig' de mensen helpen en verzorgen. Gelukkig brengt de doelgroep mij ontzettend veel voldoening en energie, maar man o man wat een opgave is deze periode.
VERGEET NIET DAT JE ZIEK BENT, HOLYDRAAK.
Jawel, nu wel even. Tot er weer ruimte is om te herstellen.
Onbewust ben ik een test aangegaan met hen. Ik heb aanstaande donderdag 2 grensgesprekken in 1 en daarnaast nog 3 grote opdrachten die ik die dag moet inleveren. "Ahjoh, als je even hard vlamt, dan ram je het er zo doorheen." Ik geloofde elk woord.
Nu ben ik hier mee bezig, ik heb tot en met donderdag maar liefst 2 dagen vrij.
Vandaag en dinsdag.
Ik werk me de rondte... Voor mijn opleiding, voor mijn werk, voor mijzelf, voor mijn toekomst, voor mijn huisje en relatie. Ik kom er in om. Kennelijk ben ik al zo lang bezig met dit rennen, dat het mij niet opviel dat ik weken draai met telkens 1 dag vrij. Nu ik deze deadline ineens heb staan, merk ik dat ik gewoon écht niet meer kan. Mijn balans is weg, ik kan geen ontspanning vinden, er is dan ook geen tijd voor ontspanning.
Het lukt niet, maar ik moet door.
Ik MOET door..
Ik typ mijn vingers er nu zo'n beetje af om het te redden.
Ik maak steeds meer typefouten, wat ook nog eens super frustrerend is, want dat zorgt voor NOG MEER werk.
Continu ben ik bezig met die typefouten op te lossen.
Zo gefrustreerd dat ik er nu voor kies om nog meer te typen, maar dan wel hier.
Even stoom afblazen en dan toch weer door.
Heel de dag achter de laptop, mijn hoofd en rug zijn ondertussen gevoelloos geworden.
Morgen gewoon weer 'fris en fruitig' de mensen helpen en verzorgen. Gelukkig brengt de doelgroep mij ontzettend veel voldoening en energie, maar man o man wat een opgave is deze periode.
VERGEET NIET DAT JE ZIEK BENT, HOLYDRAAK.
Jawel, nu wel even. Tot er weer ruimte is om te herstellen.
26 nov 2017
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 12 mrt 2020 Ziek als zorgmedewerker ( 3 )
- O 03 feb 2020 Breast Clinic part2 18+
- O 15 jan 2020 Een kleintje
- O 16 okt 2019 Vliegende sladessing
- O 24 sep 2019 8 jaar geleden ( 1 )
- O 19 aug 2019 Gestopt ( 2 )
- O 04 mrt 2019 Waarom doe ik zo moeilijk? ( 1 )
- O 28 aug 2018 Update breastclinic ( 4 )
- O 11 mei 2018 Breastclinic ( 4 )
- O 23 apr 2018 Mama ( 3 )
- O 21 dec 2017 Ziekenhuis timing. ( 2 )
- O 26 nov 2017 Uitgeput
- O 20 okt 2017 Stinkend rijk ( 2 )
- O 13 sep 2017 Bad Luck ...
- O 31 aug 2017 -Angst