wat moet ik nou doen?!

oke mensen ik weet het echt niet meer!!!
gister was ik er van overtuigd dat ik me moeder ging vertelle dat ik graag met een psycholoog zou willen praten ofzo maar daar kreeg ik niet de kans voor en nu wel maar nu weet ik het niet meer zeker omdat ik me nu eigenlijk gewoon heel goed voel.. en als ik nadenk waarom ik dat ookalweer zou willen denk ik... ja ik heb soms nog gedachtes om mezelf pijn te doen, maar dat is eigenlijk helemaal niet vaak...
dus nu weet ik het echt niet meer................
wil ik daar vanaf? ja natuurlijk. maar ondertussen ben ik daar al zo lang mee bezig dat ik misschien ook wel denk dat het straks wel weg zou gaan. eigenlijk had ik al een jaar, 2 jaar eerder moeten vragen om hulp. maarja...
dat is dus nu al te laat.

ik kan het me moeder ook wel gaan vertellen.. maar als ik zeg, ja mam ik wil mezelf soms graag pijn doen omdat ik dat een fijn gevoel vind
zal ze dat NOOOOIIIT begrijpen. en dan gaat ze weer zo ontzettend op me letten en daar heb ik zoon hekel aan vooral omdat ik het niet doe, het zit alleen nog in me hoofd....


wat moet ik nou?...

oeleboele, vrouw, 29 jaar

• Ingrain (opgeheven op 13-9-2015) donderdag 02 februari 2012 14:17
  Je hoeft het jezelf pijn doen niet te noeen, gewoon dat het niet zo goed gaat, en dat je hulp wil met hoe ermee om te gaan. Dat je mama je wil controleren is wel logisch heh, had ik ook gedaan als het mijn kind was .. Los daarvan, als jij denkt de hulp nodig te hebben, dan moet je die hulp gaan zoeken Misschien als je het duidelijker uit legt, niet dát je iets doet maar dat het gevoel er zo sterk aanwezig is, en je gewoon niet wilt dát het gebeurt ..
  Naja, de manier waarop je iets zegt kan bepalen hoe iemand erop reageerd
• Morgenrood donderdag 02 februari 2012 14:20
  Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt. Ik denk dat het verstandig is om het er toch met je moeder over te hebben. Of met wie heb je een betere relatie, met je moeder of met je vader? Op wie lijk je qua karakter het meest? Wie begrijpt je van de twee het beste? Als je het niet face to face durft te zeggen - wat ook heel begrijpelijk is, vind ik ook erg moeilijk - zou je kunnen overwegen alles rustig op papier te zetten. Alles uit te leggen en te zeggen wat en hoe jij het voelt. Zeg dat je het moeilijk vindt om tegen je moeder te zeggen, dat je bang bent dat ze zo op je gaat letten,d at je je nu wel goed voelt, maar eigenlijk ook wel met een psycholoog wilt praten, gewoon alles wat je voelt en wat je hier ook zegt. Wanneer je alles zo uitlegt en je ouders hebben een beetje inlevingsvermogen, dan zullen ze het echt begrijpen, of in ieder geval hun best ervoor doen. Wanneer ze in ieder geval een deel begrijpen, kun je met ze bespreken wat je nu moet gaan doen, of je naar een psycholoog moet gaan, of dat je samen naar een oplossing kunt gaan zoeken.
  Ik hoop dat je hier iets aan hebt, en dat je tot een oplossing voor alles mag komen
• oeleboele donderdag 02 februari 2012 14:52
  geen van beide.. ma vader praat ik nooit mee en me moeder eigenlijk ook niet omdat ze 9 van de 10 keer me niet kunnen begrijpen... soms vraag ik me ook wel eens af of ze zich wel kunnen inleven in een ander...
  
• Ingrain (opgeheven op 13-9-2015) donderdag 02 februari 2012 14:54
  Anders via je huisarts? Dat je daar eerst een praatje maakt? Huisarts weet misschien wel een manier om je ouders te vertellen, of kan je doorverwijzen en dan kan jij al zijn van "huisarts heeft me doorgewezen" en dat je het er compleet mee eens bent? / brainstorm
• oeleboele donderdag 02 februari 2012 14:59
  for some reason wil ik het ook niet aan de huisarts vertellen... dat zou ik misschien nog wel erger vinden, daarom vind ik hulp voor een pscholoog ook zo moeilijk, eerst me ouders wat al kei moeilijk is, daarna nog de huisarts wat helemaal erg is, en dan nog diegene die ik miss krijg.
  en ik weet niet waarom k dat vind... ik heb gewoon niks met me huisarts , ik voel me daaar niet goed,, ik voel me een aansteller als ik daar kom, laaat staan als ik daar kom omdat ik een gesprek met een pscygolloog wil.
  wow ik weet niet hoe je het schrijft......
  ik ga het zo maar een beetje me moeder uitleggen denk ik.. ookal is ze nu alweer weg...
• Morgenrood donderdag 02 februari 2012 15:06
  hm... misschien heb je ook wel een schoolpsycholoog, of een vertrouwensleerling op school? Daar zou je ook mee kunnen gaan praten. Het nadeel daarvan is, dat ze je ouders dan waarschijnlijk toestemming vragen om je door te sturen enzo, en dan komen ze het alsnog te weten, maar je krijgt een brief voor de huisarts die je moet doorverwijzen naar een echte psycholoog. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij ons kun je maar vijf gesprekken met een schoolpsycholoog krijgen, daarom sturen ze je dan door naar een echte psycholoog wanneer deze gesprekken verstreken zijn. Nog een nadeel is, dat dit je je hele schoolleven kan beïnvloeden en je bepaalde dingen niet meer mag doen (maar misschien is dit bij jullie anders) en je hebt kans dat je schoolpsycholoog de dingen doorverteld aan je mentor (is bij ons op school zo geweest), maar de schoolpsycholoog heeft wel een zwijgplicht.
• Ingrain (opgeheven op 13-9-2015) donderdag 02 februari 2012 15:08
  Understandable. Ik had er ook veel moeite mee om het te vertellen, aan ouders om dezelfde reden als jij bij je huisarts hebt .. mijn huisarts omdat ik bang was dat hij op me neer zou kijken. Maar gelukkig was hij heel proffesioneel daaronder, luisterde hij naar wat ik zei en probeerde hij oplossingen te geven. Via hem heb ik toen met mijn moeder een gesprek gehad, doodsbang als ik was! Zit je daar met je huisarts en je moeder .. Mijn huisarts heeft mijn moeder kunnen uitleggen dat er geen schaamte is in wie ik was, maar dat ik hulp wou en dat die ook te bieden was. Nu gaat het veel beter, maar zonder de psyg [weet ook niet hie je t schrijft] was ik niet van dat knagende gevoel af gekomen toen der tijd.
  Kies waar jij het prettigst bij voeld, maar ook als je ouders het niet snappen, praat het jezelf niet tegen, oké? Iedereen heeft op een punt van zijn/haar leven wel eens hulp nodig, de een anders dan de ander

• O 30 okt 2017 Bah, don't get it.
• O 25 okt 2017 stressed out
• O 23 okt 2017 tijd voor mij
• O 18 okt 2017 Schat
• O 05 okt 2017 Ik mis jou en ons   ( 1 )
• O 26 sep 2017 Mastruberen 18+   ( 6 )
• O 26 sep 2017 sleur en een handrem
• O 10 sep 2017 Aandacht te kort   ( 1 )
• O 24 aug 2017 alleen stappen zetten   ( 1 )
• O 17 aug 2017 liefdesverdriet.. zo ingewikkeld
• O 29 jul 2017 uit elkaar.   ( 1 )
• O 03 jul 2017 schreeuwende ruzie
• O 30 jan 2017 Afspraken met mezelf
• O 24 jan 2017 24 jan 2017
• O 13 jan 2017 change of feeling in love