weer verschrikkelijk veel last

als je mijn vorige verhalen hebt gelezen zul je het heel waarschijnlijk begrijpen. ik heb mijn ups and down... meer down maarja.
het was weer zo ver. we hadden vergadering van de jeugdclub om te zien welke activiteiten we nog konden plannen. ik wou graag een verrasingsfeestje geven voor mijn broer. iedereen die aanwezig was wist dit. omdat mijn broer bij deze vergadering was moesten wa het wat in codes doen en een vriendin van mijn broer heeft alles verpest! da bedoeling was dat ik heel het feestje ging planne en ging kiezen hoe we het zouden in kleden, alle hulp was welkom maar niet dat ze alles in mijn plaatst zouden beslissen. die vriendin had niet beter gevonden om het toch maar te doen... op het einde van da avond was alles beslist zij wou een bier avond... maar ik niet ik vind dat niet zo een leuk thema, ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik het echt niet wou maar ik kon niet zeggen waarom omdat mijn broer er bij zat. ze lachten eens en blijf door drammen over die bier avond. uiteindelijk heeft ze hem gekregen en ik kon er niks aan doen... alles verpest. toen ze vertrokken was met mijn broer ben ik beginnen roepen en flippen. achter dat feestje zat meer dan alleen zijn verjaardag. mijn broer heeft een stukje zijn nieuwjaar voor mij op gegeven omdat ik aan het instorten was. hij helpt me als ik hem nodig heb.. ik heb het al zo moeilijk de laatste tijd en nu zeker want mijn papa komt vanavond terug van 6 weken vakantie... ik hoorde meer van hem nu hij was was dan dat hij in belgie is en dat is mij niet zo goed bevallen. het heeft me meer in de put geholpen en dat mijn (ex) beste vriend met een vriendin samen is dat doet pijn veel pijn. en nu moest dit er nog eens bij komen... en het valt weer allemaal samen..
om verder te gaan... ik was beginnen roepen en wenen tegen de mensen die er nog waren. ze zeiden dat het niets veranderde maar alles veranderde. het was niet meer het feestje dat ik gaf voor mijn broer als dank u het was een feestje van een vriendin. ze probeerde mij te kalmeren maar het ging niet ik ben naar huis gegaan en heb mijn beste vriendin gebelt terwijl ik onderweg was. ze heeft me kunnen kalmeren maar toen kwamen de mensen die nog in de jeugdclub waren achter me aan gelopen om te praten... ik was helemaal van slag. toen ik de deur open deed begon ik te huilen, mijn mama sliep al maar ik hebhaar wakkeer gemaakt ik had een knuffel nodig ze heeft me getroost maar het is niet het zelfde... ik lig zwaar in de knoop met mijn gevoelens die ik voor een jongen hebt... dus is alles 100keer erger omdat ik het al zo moeilijk heb. de volgende dag moest ik op stage. de vriendin van mijn oudste broer werkt daar ook en ik ben terug beginnen wenen ik kon het niet meer aan. toen ik 's avonds thuis kwam begon ik weer te huilen. ik legde mijn broer uit wat er was en van zijn feestje hij zei dat hij het belachelijk vond zo een feestje en dat hij helemaal niet wou dat ik het hem gaf want hij vond zoiets stom. moest ik het gegeven hebben zou hij wel blij zijn geweest hoor. mijn hartje brak in twee en ik was heel erg gekwetst ik ben van de pc gegaan en naar mijn kamer gelopen ik ben beginnen huilen en ik stopte niet meer... ik stikte bijna maar ik trok het me niet aan... mijn broer had mij gekwetst en dat deed pijn!!!
ik belde naar mijn schoonzus om me te komen halen... ik kom eigenlijk niet goed overeen met haar maar toch ik heb mijn hart kunnen luchten en dat deed goed.. de rest van de avond ben ik bij mijn oudste broer gebleven. toen ik weer naar huis ging was ik gekalmeerd maar de pijn was niet weg... nu doet mijn broer ( van het feestje) weer normaal maar toch blijft het in mijn hoofd spoken... ik hoop dat ik vanavond sterk zal zijn want het beloofd een moeilijke avond te worden...in de jeugdclub heb ik het altijd moeilijk.. ik word er lastig gevallen door iemand die 12jaar ouder is maar ik moet me sterk houden... deze keer zal hij zijn peren zien en niet ik...

tot de volgende zou ik zeggen

bye