weggelopen

ik ben het even helemaal kwijt ik had gister ruzie met pap over weer eens het zelfde onderwerp en daar wordt ik zo gestoord van, dus ik ben naar boven gehold alle warme kleren die ik had in een tas gepropt en weggefietst. daarna heel lang rondgefietst tot ik het koud kreeg en toen heb ik me beste vriend gebeld met de vraag of ik langs kon komen. dat kon en toen ben ik daar tot 22 uur geweest. daarna weer gaan fietsen ondertussen *a sms-en dat ik was weggelopen en dat het me speet dat ik haar zo veel last bezorgt heb maar goed om 2 uur ben ik toch naar huis gegaan. ik kan dat niet weglopen ik zou niet weten waar ik naar toe zou moeten. maar hoe dan ook toen ben ik naar huis gegaan pap en mam doodongerust (natuurlijk) en daarna een heel lang en goed gesprek met hun gehad, ik heb er zo ontzettend veel spijt van, het was echt heel stom van me maar op dat moment kon ik niet anders want pap wou het er niet meer over hebben. nu ben ik dus weer thuis, net *a gesmst dat ik weer thuis was en dat ik het goed gemaakt had met hun en dat ik me enorm schaam tegen over haar en dat het me speet. aaaarrrrgggg nou heb ik eindelijk een hele goede vriendin en ga ik zo maf doen ik hoop dat ze het me kan vergeven want ik wil echt haar vriendschap niet kwijt. zou ik het nog goed kunnen maken met haar?? ik hoop het

marjolinos, vrouw, 36 jaar

• _JuSt»Siem vrijdag 06 januari 2006 14:37
  hOii marjolinos... Wat erg voor je! Ten eerste vind ik weglopen een teken van onmacht! Probeer met woorden de kwestie op te lossen. En ik weet dat klinkt stom maar... is dit nou wat je wilt? Vraag je dat maar eens af. En over dat van je vriendin... Ik denk wel dat het goed komt, je moet haar gewoon zien te overtuigen dat je om haar geeft! Ga een keer bij haar langs en vertel haar dan hoeveel ze voor je betekent!
• *Now!* (opgeheven op 3-2-2011) vrijdag 06 januari 2006 14:45
  Heey ik kennut wat jij hebt...ik ben ook weggelopen, in hoeverre ik dat dan ook (niet) kon. Ik ben toen ook naar een vriendin gegaan & ik heb daar een week 'gewoond'. Kreeg mn eigen kamer, ging gewoon nara school - kon mn eigen dingen doen etc. Ik voelde me toen ik were thuis was zó schuldig dat ik hun al die tijd tot 'last' ben geweest. Ik ben later die week were terug gegaan naar hun met 2 kadootjes voor het id - om hun tebedanken dat ze me hebben opgevangen. Maar ik heb hun ook uitgelegd dat mijn dank niet in woorden of kadootjes uit te drukken is. En al met al zeidedn ze dat het niet eens nodig was geweest - dat zoiets vanzelf sprekend is als vriendinzijnde. Ik ebne cht heel blij met hun en dat weten zij ook wel. Ik hoef me nergens schuldig over te voelen of excuses aan te bieden, want ze begrepen mij gewoon op dat moemtn in die situatie . En ik dnek dat Jou vriendin dat ook doet! Als ze je vriendin is neemt ze jou deze hele ongemakkelijke situatie niet kwalijk... dara zijn vrienden (ook) voor! suc6! x

• O 08 jan 2015 -   ( 2 )
• O 10 aug 2014 onverwacht
• O 08 aug 2014 lang geleden   ( 1 )
• O 10 jan 2013 even me hart luchten.   ( 4 )
• O 10 dec 2010 gedichtje
• O 27 apr 2010 Unieke Ervaring
• O 15 apr 2010 komend weekend   ( 1 )
• O 22 feb 2010 Hoe vraag ik haar.   ( 2 )
• O 28 nov 2009 pff
• O 12 mei 2009 bijna verhuis
• O 30 apr 2009 *zucht* de maatschappij
• O 04 mrt 2009 Huis gekocht!   ( 4 )
• O 01 feb 2009 samenwonen o.a   ( 5 )
• O 15 okt 2008 eindelijk   ( 2 )
• O 27 sep 2008 nog steeds verliefd   ( 1 )