~*~
DE
19e eeuwse
ROMAN
is b.v. wezenlijk augustijns,
evenals de echte roman-kritiek uit die tijd
die zich verre van de kitsch weet te houden
[Anna Karenina; le Rouge et le Noir;
Madama Bovary; Wuthering Heights;
A la recherche du temps
perdu].
DE hele
Franse literatuur
is eveneens wezenlijk augustijns,
vanaf Rabelais tot en met La Rochefoucauld
('hypocrisie is het hommage dat de zonde brengt aan de deugd',
Pascal, Saint Simon, Racine.
Tot & met Houellebecq & Despentes.
Het nominalisme is augustijns
omdat het aantoont
HOE WILLEKEURIG algemene
begrippen zijn en
HOE WANKEL
de band tussen
ons denken en de
werkelijkheid
is ...
~*~
WEZENLIJK
pelagiaans daarentegen
is de BAROK met zijn nadruk op de kracht en glorie
van de mens,
met zijn concept van architectuur
als eerbetoon aan
- en spiegel van -
'de hemel' ...
IS OOK
de Verlichting
met zijn nadruk op het uittrekken UIT
de duistere onmondigheid
waar de mens ZELF
schuld aan
is ...
DE protestantse
kerk in Nederland vanaf de jaren zestig
met haar NADRUK op het goede doen en haar eindeloze
moralisering van de theologie en van het
'g dsbeeld' ...
Onze behoefte
om wees & weduwe te helpen
en dat vooral als vervulling van het geloof te zien, want ach, wat je aan de minsten van de mijnen hebt gedaan, DAT heb je
aan MIJ gedaan ...
~*~
EN VREEMD,
hoewel die pelagiaanse kerk
zich sterk leek te keren tegen de maatschappij
(onlangs nog met een protest tegen zelfverrijking,
het pleiten voor uitgeprocedeerde asielzoekers,
en het sluiten van een biologisch convenant - medewerking aan een informatiecampagne ter promotie van biologische producten -
en het KAN nog {VEEL] absurder?!),
is OOK die maatschappij zeer pelagiaans
in zijn geloof aan
'het goede'?
KERK
& maatschappij
lijken intens veel op elkaar
want BEIDEN gaan uit
van de mogelijkheid het goede
te realiseren.
En ECHT,
het is niet voorbij met het besef
dat we niet meer kunnen streven naar
een maakbare maatschappij;
'het' zit [veel]
dieper!
Kerk & maatschappij
zijn elkaars spiegelbeeld
en verschillen alleen maar met elkaar
over WAT
het goede is ...
Maar BEIDE
zijn in zekere zin DIEP NARCISTISCH?
Want beiden hadden geen oog meer voor ons onvermogen
om WERKELIJK het goede
te realiseren!
We trokken
naar Srebrenica en dachten dat onze goede idealen
wel zouden werken en het werd ...
een [zoveelste!]
drama.
Een verwijtbaar [vermijdbaar?] drama!
DE les
van een Hannah Arendt hadden we vergeten of geweigerd te integreren, een eminent vertegenwoordiger van de
augustijnse lijn.
DIE
had uitgelegd
dat het kwaad geen doelbewust kwaad
was,
maar
een neveneffect van braaf & plichtsgetrouw
handelen
[Eichmann in Yerushalayim;
Verantwoordelijkheid & Oordeel!].
Srebrenica was
het neveneffect van onze 'goede
bedoelingen',
Gesinnungspolitik,
maar de boodschap van Hannah Arendt was
TE onaangenaam:
IMMERS,
dieper dan wij dachten ligt
IN ONSZELF
de breuk goed~kwaad!
~*~
ALWEER:
GENOEG VOOR NU?!
Straks, later of morgen weer verder bij gebrek aan dood EN
de kans op
verder modderen in de marges
van virtueel cyberspacespeciaal mydiBestaan
met alles wat DAT eventueel voor ieder van ons EN 'ons allen samen'
KAN betekenen.
WEES 'allen' GEGROET:
ga nu maar weer lekker slapen & dromen
tussen struiken en bomen over hoe we misschien morgen
'een stapje verder' zullen
KUNNEN komen
[of niet?]!
ZIE MAAR:
doe maar, toe maar,
houd er de moed maar in zolang de lepel in de brijpot staat, want zolang
treuren wij [nog niet]:
er IS wel veel pijn en verdriet, maar
ook 'gnot' &
vreugde?
UT KAN
'verkeren'!