Woord: Zelfmoord
Ik probeer elke keer wat te schrijven over iets waar ik op het moment aan denk. Kan een woord zijn een begrip een lied, een zin. Alleen om mijn eigen ideeen op papier te krijgen.
Waarom? Je zit er doorheen. Teveel pijn? of juist te weinig. Leegte, rug tegen de muur, bang voor de toekomst of angst door het verleden. In de war angst of gewoon geen zin meer zonder reden....
Ik zal zelf nooit tegen iemand kunnen zeggen dat ik het begrijp, maar diep in mijn hart doe ik dat wel. Ze zeggen dat het egoistisch is. Dat is ergens natuurlijk ook zo. Na jouw verlossing blijven de mensen die van je houden achter met een verscheurd gevoel, onbegrip, pijn, verdriet, haat... maar jij bent vrij. Je zult nooit weten wat je hebt veroorzaakt. Wist je dat maar dan had je misschien 2x nagedacht. Had je maar dat vertrouwen gehad. Nu bevrijd je jezelf maar straf je degene die jouw lief hebben, voor de rest van hun leven. Wanneer zit je op een punt dat je niet meer aan andere kunt denken? Dat je echt alleen nog maar je eigen ellende kunt zien, zodanig dat deze al het andere overschaduwd. Ik ben nog nooit zo ver gekomen. Wanneer mijn gedachte die richting in neigen denk ik aan mijn vriend mijn maatje, mijn zusje. Ik maak haar kapot wanneer ik dat zou doen en dat wil ik niet op mijn geweten hebben, zelfs niet als dat betekend dat ik zelf dan maar ongelukkig door het leven moet. Hun geluk is mij meer waard.
Hou vast vinden aan iets is belangrijk. Soms hang je aan een touw, soms aan een draadje, maar zolang je hangt is het goed.. Wanneer ik niet meer hang is mijn angst weg. Dit zijn aan de andere kan juist de momenten waar ik bang voor ben. Bang dat laatste beetje grip te verliezen. Zeker wanneer ik in mijn verkeerde periode zit verlies ik soms grip op de werkelijkheid. Ik ben bang grip te verliezen op mezelf omdat ik mezelf dan niet ben. Het gevoel dat ik in de ruimte zweef, eindeloos. Geen touwtjes in de buurt..
Mijn angst..
BJKeniji, vrouw, 44 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende