2 Much

Er is veel gebeurd de tijd dat ik niet heb geschreven...
Ik heb grote ruzie gehad met mijn vriend. In mijn vorige stukje schreef ik over zijn vrienden die blowen en dat hij dat ook doet. Twee weken terug was er een feestje. Ik vroeg hem of hij alsjeblieft niet wilde blowen voor mij...Hij liep meteen naar zijn zogenaamde beste vriend om toestemming te vragen om niet te blowen die avond. Die beste vriend van hem is de grootste eikel die ik ken. Hij is ontzettend asociaal en grijpt elke kans aan om dingen kapot te maken. Daarnaast doet mijn vriend alles wat hij zegt. Zegt die jongen dat mijn vriend 's avonds met hem weggaat, dan kan ik het bekijken...Ook al heb ik met mijn vriend afgesproken. Maar goed...Die beste vriend was weer behoorlijk asociaal bezig op het feest en mijn vriend deed lekker mee. Het feest was in een scoutinggebouw en er liep dan ook leiding rond. Die leiding was het op een gegeven moment zat...Net als ik dus. Er ontstond ruzie met de leiding en ik vroeg mijn lieve vriendje of hij niet normaal kon doen. Toen was ik de bitch en de aanstelster en ben ik maar met mijn vrienden ( die wel normaal deden ) boven in dat scoutinggebouw gaan liggen. Mijn vriend bleef buiten met zijn 'vrienden' om wat jointjes te roken. Ik heb hem die hele nacht niet meer gezien en de volgende dag kon hij maar niet begrijpen wat hij fout had gedaan.
Op dat gedoe met zijn beste vriend heb ik hem trouwens ook op aangesproken. Ik moet nu eenmaal alles uitgepraat hebben, anders blijft het maar in mijn hoofd hangen. Hij heeft beloofd dat hij zal veranderen, dat hij zijn aandacht beter zal gaan verdelen maar ik heb moeten beloven dat ik ook zal veranderen. Goed...Doe ik. Ik bel niet meer, ik ga niet meer langs. Zoals hij het kan, kan ik het ook. Alles komt al onze hele relatie van mijn kant en dat ben ik meer dan zat. Ik sms hem dagelijks om te vragen wat hij gaat doen en oftie me wil bellen. Doet hij steeds niet. Nou, ik doe het ook niet meer. Ik heb gesmst en dat vind ik genoeg.
Ik las hier net een stukje van ene Roen die schreef dat hij al die depri mensen maar irritant vond. Ja, die wannabe's zijn zeker irritant want zij weten niet eens waar ze het over hebben. Maar voor mij bv. is schrijven mijn enige uitlaatklep. Ik ben geen prater maar ik moet mijn ding wel kwijt. Ook werd er gezegd dat de mensen met echte depressies erge dingen hebben meegemaakt. Nou, het ergste wat ik heb meegemaakt was de dood van mijn oma waarna de familie uit elkaar viel. Ik ben suicidaal en depressief maar weet niet waar het vanaf komt. Ik heb geen trauma's. Ik ben gewoon psychisch niet helemaal in orde. Dat is genetisch bepaald in onze familie. Maar dat ik geen trauma's heb, betekent niet dat ik een wannabe ben. En soms komt het over alsof je alleen depressief mag zijn als je iets vreselijks hebt meegemaakt, als je echt een trauma hebt. Maar dat is bullshit.
Ik heb niet meer gesneden. Ik weet niet hoe lang al niet meer. Goed, ik heb een kleine kras gemaakt maar mezelf echt pijn gedaan heb ik niet meer. En ik ben er trots op. Ik zag het niet zitten om weer uit dat gat te klimmen maar langzaamaan gaat het steeds beter. Ik kom er wel!