Caroussel

Afgelopen zondag ging het mis. Ik had zaterdagnacht amper geslapen en was dus doodmoe. 's Middags heb ik van het mes af kunnen blijven maar zodra ik 's avonds thuiskwam brak ik. Ik weet niet meer precies wat er allemaal gebeurd is. Ik weet alleen dat ik gesneden heb en zelfs de oven aan heb gezet... Toen heb ik mijn vriend gebeld om een soort van de afscheid te nemen maar zodra ik hem aan de lijn had, kon ik het niet meer. Hij stelde voor om langs te komen maar dat wilde ik niet. Ik heb toen een pijnstiller genomen om rustiger te worden. Mijn vriend kwam alsnog langs. Ik wilde alleen niet praten. Alles wat ik zei was: 'Er gebeurd zoveel in mijn hoofd nu...Zoveel en ik weet niet wat het is en waarom het gebeurd'...
Na zondag heb ik niet meer gesneden. Ook de pijnstillers worden steeds minder. Sinds mijn grooste depressie vorige zomer slik ik dagelijks 1 pijnstiller. Zonder pijnstiller heb ik de hele dag door angstgevoelens en denk ik dat ik niks aankan. Maar het wordt minder...Ik wil mijn maag niet kapot maken met de pijnstillers dus ik zal er mee moeten stoppen.
Mijn vriend maakt me gek. Hij heeft veel vrijheid nodig en die geef ik hem graag. Ik begrijp dat hij ook tijd met zijn vrienden door wil brengen maar omdat we dezelfde vrienden hebben is het moeilijk. Ik heb aandacht nodig. Veel aandacht...En die aandacht geeft hij me niet als onze vrienden erbij zijn. Daarnaast heeft hij ook andere vrienden. Vrienden die blowen...Ontzettend veel blowen en ja...Hij doet dat ook. En laat ik daar nou net niet van houden. Als hij stoned is, hoef ik zijn aandacht dan ook niet. Maar op elk feestje dat we hebben gehad ben ik boos geworden op hem. Puur omdat hij me geen aandacht gaf. Ik zag hem op die feestjes af en toen voorbij flitsen. Dan kreeg ik een kusje en weg was hij weer...Voor mij is dat nou eenmaal niet genoeg. Hij heeft beloofd eraan te werken maar tot nu toe heb ik daar nog niks van gemerkt. Hij werkt me zo op mijn zenuwen. Zoals Usher zingt in 'Burn': Ik ben niet gelukkig in deze relatie dus waarom zouden we ermee doorgaan? Hij maakt me zo ongelukkig maar aan de ene kant...Als we alleen zijn voel ik me net een prinses en ik hou zoooveel van hem. Dilemma. Ook voel ik me soms net een seksobject bij hem. We hebben besloten dingen alleen te ondernemen zonder de rest van de groep die er de hele tijd bij is. Maar steeds als we alleen voor de tv hangen loopt het uit op sex. Maakt niet uit waar we zijn...Als we alleen zijn, volgt er sex. En ja, ik hou van sex maar ik leef er niet voor.