9 jaar MD

Afgelopen week was ik een beetje jarig: Morgenrood bestaat 9 jaar. Nu heb ik daarvoor ook andere accounts gehad - waarvan ik me overigens de naam niet meer kan herinneren - maar het zal niet langer dan 10 jaar geleden zijn geweest dat ik hier kwam schrijven. Niet elk jaar was ik even actief, maar MyDiary bleef een plaats waar ik mijn hart kon luchten. Tijd voor een beetje geschiedenis van Morgenrood. Ik begin met wat statistieken.

Ik schreef tot nu toe 483 verhalen. Mijn eerste verhaal poste ik op 12 november 2010. Mijn eerste verhaal ging over mijn telefoon die stuk was, eerste verhalen die daarop volgden waren gedichten. Het meest gelezen verhaal is toch wel: Haren wassen, uit 6 juli 2015. Het gaat over alle manieren waarop ik geprobeerd heb mijn haren te wassen en ik vraag er om tips. Het is 724x gelezen en is tevens het verhaal met de meeste reacties. Minst gelezen verhaaltje: Eerste tentamens, uit 9 november 2011. Het was zojuist maar één keer gelezen, want ik had het voor lezerslijst laten staan. Het ging over dat ik mijn eerste tentamens op de Havo had. Dat is nog eens lang geleden! Verhalen waarbij mijn aantal volgers enorm toenam, zijn de verhalen over gesprekken, ik zal ze voor de gelegenheid weer eens openbaar zetten, dat is misschien grappig. Het eerste heet: Gesprek tussen een dame en een heer, uit 17 september 2011. Het waren waargebeurde gesprekken die vaak via sms plaatsvonden en waarvan ik een verhaaltje maakte.

Morgenrood is overigens niet afgeleid van het gelijknamige boek, maar volgens mij van een scène uit The Lord of the Rings. Ik heb van de films helaas alleen deel één en losse stukjes gezien, maar ergens wordt er iets gezegd in de trant van dat na een grote slachtpartij de zon opkomt en dat de lucht rood kleurt van het bloed. Kan dat? Morgenrood was bedoeld als: de lucht kleurt rood na alle schade geleden door depressie, het kijkt terug op een naar verleden. 8 jaar geleden schreef ik hierover: "Morgenrood staat voor de zon die opkomt na een nacht van gevecht. Het vroege ochtendlicht weerkaatst tegen de plassen bloed die op de aarde liggen. De aarde van mijn wereld. Het zonlicht is rood, omdat mijn wereld regen verwacht, veel of weinig. Het enige dat ik zeker weet, is dat ik mij hier beetje bij beetje voor klaar maak, zo goed als ik kan." Tevens is het een teken van hoop: de zon komt óp, er is een nieuwe dag, ik kan opnieuw beginnen. Zo werd Morgenrood mijn tweede identiteit.

Ik ben bij MyDiary gekomen door een vreemd toeval. Tonke Dragt schreef ooit over toeval: iets dat je toevalt. Zo voelt dat bij MyDiary ook. Het zit zo: een jaar of 10 geleden, ik was eind veertien, sprak ik af met een vriendin. Deze vriendin had een vriend en vriendin meegenomen, beide broer en zus van elkaar, en dus spraken we ineens met z'n vieren af. We liepen rond in de stad en hadden het gezellig samen. Pasten brillen bij de Claire's, schoenen een skaterwinkel... en andere dingen die je als emo doet. Yes, ik was destijds emo. Na een gezellige dag namen we afscheid en gingen we ieder onze weg naar huis. Thuis sprak die vriendin me aan via msn. Ze wilde weten wat ik van die jongen vond. Ik zei dat ik hem wel aardig vond. Volgens haar vond hij mij leuk. Dat wist ze door een verhaal van hem op MD. Ze stuurde me een link van deze site... En zo geschiede. Tussen de jongen en mij is het niet goed afgelopen, maar dat is een verhaal dat ik hier al een paar keer gedeeld heb en waar ik nu niet op in zal gaan. Tussen MD en mij... wel, dat liep goed af, ik schrijf er nog steeds met plezier!

MD is voor mij... een plaats waar ik met een gevoel van veiligheid en geborgenheid mijn verhaal kan delen en met anderen kan meeleven. Ook is het een plaats waar ik mijn belevenissen kan bewaren en terug kan lezen. Een soort dagboek+, niet alleen je eigen dagboek, maar ook dat van anderen. Niet alleen zelf schrijven, maar ook ondersteund en gescherpt worden door anderen. Daarnaast vind ik het ook leuk om nu en dan mijn "poëzie" hier naar buiten te brengen, als soort probeersels. Ik ben de makers van de site en degene die mij tot de website geleid heeft dan ook erg dankbaar

Laatst bladerde ik door mijn oude verhalen en las ik een verhaal dat ik me niet eens meer kon herinneren. Blijkbaar heb ik ooit voor een documentaire over muziekstijlen voor de camera een verhaal willen vertellen over wat mijn muziek, destijds metal, voor mij betekende. Heb ik nauwelijks meer herinneringen aan! Heel gek is dat, dan werkt zo'n dagboek als een soort extra sd-kaartje.

Ik had graag tijdens het begin van mijn studententijd meer willen schrijven over hoe het leven als student is. Helaas is dit de tijd dat ik veel minder schreef... De tijd krijg ik niet meer teruggedraaid, dus schrijf ik nu soms anekdotes over het studentenleven!

Tot slot: ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan en hoop nog lang hier te mogen schrijven, met anderen mee te mogen leven en te genieten van of treuren om alle verhalen!