Trouwjurken passen

Volgend jaar willen Rachel en ik trouwen. Super leuk natuurlijk. We zijn stiekem al druk bezig met voorbereiden en alle opties bediscussiëren. Al sinds we vorig jaar verloofd zijn, eigenlijk. Misschien zelfs daarvoor al...

Hoe dan ook, afgelopen vrijdag werd ik geappt door Rachel: ze had een bruidsjurk gevonden! Was tweedehands gaan shoppen en toen per ongeluk een heel mooie bruidsjurk tegengekomen. Ja hoor, echt minstens een jaar van te voren. Maar goed, Rachel is zo iemand die nooit uitgebreid gaat shoppen, maar één keer in het half jaar tweedehands gaat kijken en dan met een hele nieuwe garderobe thuiskomt. Dus op deze manier een jurk tegenkomen past ook echt bij haar.

Maar dat zorgde ervoor dat ikzelf ook nieuwsgierig werd. Ik ging googelen naar vintage trouwjurken en... daar was hij dan: de droomjurk. Natuurlijk heb ik wel eens nagedacht over hoe mijn droomjurk eruit zou moeten zien. Natuurlijk had ik verschillende beelden in mijn hoofd. Maar toen ik deze jurk zag, niet bestaand uit precies alle elementen hoe ik me de jurk had voorgesteld, maar alles gecombineerd tot een heel nieuw geheel, wist ik het: dit is mijn jurk. Ik heb erover nagedacht, gewikt en gewogen, mezelf opgemeten en vergeleken met de maten van de jurk... Ik ben iets te breed. Dat wel. Zou hij me wel staan? Moet ik hem gewoon bestellen? Moet ik langs gaan om te passen? Zouden ze hem groter kunnen maken? Allemaal twijfels. En toen toch de knoop doorgehakt. De vrouw van de winkel een berichtje gestuurd en gevraagd of ze de jurk wilde reserveren en of ik mocht komen passen. Het antwoord was ja.

Ik was zo blij. Ik was zo benieuwd. Ik dacht na over of ik iemand mee wilde nemen en zo ja: wie? Ik dacht aan mijn vrienden, maar het was voor mij al lang reizen en voor degenen die ik in gedachten had, was het nóg verder weg. En iedereen moet gewoon werken. Niet dat ik niet hoef te werken, maar ik maak ervoor vrij. Dat kan ik van anderen niet vragen. Mijn zus misschien? Mijn gedachten gingen naar mijn moeder. Mijn moeder zou vast mee willen. Trouwen is iets dat van generatie op generatie gaat (/kan gaan). Moeders vinden het mooi om hun dochters te zien trouwen. Ik heb mijn moeder nodig voor steun in de keuzes die ik maak. Ik besloot dus mijn moeder te vragen en misschien mijn zus erbij.

Ik vroeg mijn moeder. Ik stuurde haar een appje met dat ik de droomjurk gevonden had en of ze mee wilde met passen. Ik kreeg lange tijd niets terug. Gedachten gingen door mijn hoofd. Zou ze boos zijn? (automatische gedachte) Vast en zeker boos. Waarom? Omdat mijn zus ook gaat trouwen en ze het idee heeft dat ik de aandacht van mijn zus afpak? Omdat ze het niet leuk vindt dat ik wil trouwen? Wat is het? Het antwoord dat ik later kreeg, bleek kortaf: "wanneer zou dat dan moeten?" Niet: "Wat leuk dat je mij vraagt!" of: "Wat leuk dat je je droomjurk gevonden hebt!" Gewoon een kortaf appje. Het bleek dat ze ook al mijn zus had beloofd om binnenkort te gaan passen voor haar bruiloft, die dit jaar nog zal plaatsvinden. Oke dan. Ik zeg een paar opties die anders zijn dan mijn zus haar opties. Weer lang geen reactie. Uiteindelijk een vage reactie. Ik besluit te bellen. Dan komt de aap uit de mouw...

"Als ik mee ga, doe ik het voor jou. Niet voor het huwelijk". Auch. Dat komt hard aan. Ik begin te huilen. Zeg dat het mij pijn doet. "Je weet wel hoe ik erin sta, en dat ik het moeilijk vind. Ik wilde het ook niet niet zeggen". Ik ben degene die altijd zegt dat ze haar emoties moet uiten. Dat ze moet zeggen wat ze vindt. Dus ik heb gezegd dat ik het goed vind dat ze het gezegd heeft. Vraag nog eens of ze wel mee wil dan. "Ik ga met je zus mee, dus ik zal ook met jou mee gaan". Niet dat dat een antwoord is op mijn vraag, maar ik laat het. Plan een datum in.

Ik had zo gehoopt op enthousiasme... Ik had zo gehoopt op een: dankjewel dat je mij vraag, wat leuk dat ik mee mag. Ik vind het goed dat ze haar emoties uit, maar ik kan niks met het feit dat ze het er moeilijk mee heeft. Het doet alleen maar pijn. Hoe zal ze reageren op de jurk? Heeft het überhaupt zin dat ze mee gaat? Of werkt ze het proces alleen maar tegen? Ik heb ook toch nog maar een vriendin gevraagd, ze gaat kijken of ze mee kan wanneer ze haar rooster heeft...