Alweer een gedicht
Een wissel
soms zijn de dagen duidelijk
lijkt alles mooi
maar dan slaat mijn stemming om
als de vleugels
van een vogel vallen
de toekomst lijkt vergeten
een gitzwart gat
wat ik niet op kan vullen
een donker, eenzaam landschap
de wereld schiet aan me voorbij
de steden, het landschap
deze trein blijft rijden
tot ik sterf
en het is aan mezelf
of ik waardig sterven zal
Toril, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende