Gedicht
Voorbedachte rade
Mijn vingers strelen de grauwe muur,
onkwetsbaar, maar geschonden.
Ik druk mijn wang tegen de koude wand,
voelend hoe tientallen hier hebben gewacht,
dwalend in hun eigen eenzaamheid.
Wachtend op de dag,
waarop bepaald is dat ik sterf,
moord met voorbedachte rade.
Maar ik zie nu de reden, de leugen,
onbewust tot leven komen.
Toril, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende