Gedicht
Angstschreeuw
badend in jouw zweet
lik het bloed van je gezicht
luister naar de stemmen
schor fluisterend om hulp
een kind strekt haar armen uit
naar de zon die is verdwenen
ondergegaan met jouw zachte handen
reikend naar donker verlangen
met je vingers
kun je mijn huid bevoelen
onderbroken in een angstschreeuw
de kreet van het litteken dat je achterliet
op een datum die niemand
zich lijkt te herinneren
en dan zie ik je ogen
onvoorspelbaar, donker
en daarin wil ik niets
dan schaamte zien
maar je lippen krullen zich
als je vingers
die zich sierlijk
om mijn schaamte sluiten
Toril, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende